Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Zdzisław Kaczmarek

Protokolant: Daria Góralczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2016 roku w Bełchatowie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. W.

przeciwko D. W.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

oraz

sprawy z powództwa D. W.

przeciwko E. W.

o alimenty

1.  obniża poczynając od dnia 17 marca 2016 roku alimenty ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 listopada 2013 roku w sprawie III RC 411/13 od E. W. na rzecz D. W. z kwoty po 1000,00 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie do kwoty po 300,00 (trzysta) złotych miesięcznie z pozostawieniem dotychczasowych warunków płatności bez zmian;

2.  oddala w pozostałej części powództwa o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego oraz o alimenty;

3.  wzajemnie znosi koszty procesu między stronami

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 01.09.2015 r. powód E. W. wniósł o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej D. W. ustalonego na kwotę po 1000 zł miesięcznie wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21.11.2013 r. w sprawie III RC 411/13. Alternatywnie domagał się obniżenia alimentów do kwoty po 100 zł miesięcznie.

W dniu 12.08.2016 r. pełnomocnik D. W. wniósł pozew, w którym domagał się zasądzenia na je rzecz od E. W. alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie, poczynając od dnia 26.02.2016 r.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 22.08.2016 r. połączono do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy z powództw E. W. oraz D. W..

Na rozprawie w dniu 22.11.2016 r. pełnomocnik E. W. popierał powództwo swojego mocodawcy oraz domagał się oddalenia żądania D. W.. Pełnomocnik D. W. popierał jej powództwo i wnosił o oddalenie roszczenia E. W..

Sąd ustalił co następuje:

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21.11.2013 r. w sprawie III RC 411/13 zasądzono alimenty od E. W. na rzecz D. W. w kwocie po 1000 zł miesięcznie.

W dniu 05.02.2016 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie sygn. akt IC 1180/15 wydał wyrok na mocy, którego rozwiązano przez rozwód związek małżeński E. W. i D. W. z winy E. W.. Orzeczenie uprawomocniło się w dniu 17.03.2016 r.

/ niesporne /

Powód E. W. ma 64 lata. Od 2012 r. przebywa na emeryturze. Świadczenie emerytalne od marca br. wynosi 3108 zł brutto, 2550 zł netto miesięcznie. Poza emeryturą nie ma innych źródeł dochodu.

E. W. zaciągnął w banku (...) pożyczkę w kwocie 5846 zł. Jej miesięczna spłata stanowi kwotę 258 zł.

Powód mieszka w domu, który stanowi majątek małżeński. Łączne miesięczne koszty utrzymania nieruchomości stanowią kwotę ok. 600 zł. Razem z powodem mieszka kobieta, z którą E. W. pozostaje w nieformalnym związku.

Przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie w toku pozostaje sprawa o podział majątku sygn. akt I Ns 527/16 między byłymi małżonkami W..

Powód od 2009 r. leczy się kardiologicznie ( przebył zawał serca ). Dodatkowo w związku z urazem przedramienia lewego, którego doznał w 2013 r. leczony jest ortopedycznie. Średnio miesięcznie na leczenie wydaje ok. 150-160 zł.

/ dowód: zeznaniaE. W.nagranie z dnia 22.11. 2016 r. 00:05:22-00:20:56; zaświadczenie k. 88; decyzja ZUS k. 134-135umowa pożyczki wraz z harmonogramem spłat k. 48-51; historia choroby wraz z kartami informacyjnymi k. 6-38; potwierdzenie przelewu k.45, 96, 102-103; faktury VAT k. 46-47, 97, 104, 144-146, 150;; dokument WZ k. 98 /

Pozwana D. W. ma 63 lata. Od 2009 r. przebywa na emeryturze. Świadczenie otrzymuje w kwocie 1700 zł netto miesięcznie. Ponadto z tytułu pełnienia funkcji opiekuna dla wnuka K. uzyskuje wynagrodzenie wypłacane w kwocie po 380 zł miesięcznie.

D. W. od września 2015 r. mieszka wraz z wnuczką K. W. w jej mieszkaniu o powierzchni 38m ². Pozwana zajmuje tam jeden pokój. Miesięczne opłaty na rzecz (...) oraz (...)stanowią łączną kwotę ok. 500 zł. Rachunki za energie elektryczna wynoszą ok. 70 zł miesięcznie, za gaz ok. 25 zł miesięcznie., za Internet i TV ok. 109 zł. D. W. opłaca rachunki za telefon wnuka K. w kwocie po 40 zł miesięcznie.

Pozwana nie ma oszczędności. Z tytułu ratalnego zakupu kuchenki spłaca zadłużenie w kwocie po 213 zł miesięcznie.

D. W. leczy się kardiologicznie, neurologicznie. Średnio miesięcznie na leczenie przeznacza ok. 150-200 zł.

/ dowód: zeznania D. W.nagranie z dnia 22.11.2016 r. 00:24:25-00:45:06; zestawienie opłat na rzecz (...) k. 169, 171, potwierdzenie wpłat k. 170, 172-174, 179; faktura VAT k. 175, 180; zaświadczenie lekarskie k. 115; decyzja ZUS k. 116/

Sąd zważył co następuje:

Powództwo są zasadne w części.

Podstawę prawną żądania E. W. stanowi art. 138 kro, w myśl którego każda ze stron może domagać się zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków.

W przedmiotowej sprawie zaistniała ww. zmiana stosunków, co związane jest z faktem, iż w wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 05.02.2016 r. wydanym w sprawie IC 1180/15 rozwiązano przez rozwód związek małżeński między E. W. a D. W.. W orzeczeniu tym nie zawarto rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów na rzecz pozwanej D. W.. Natomiast zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego zawartym w uchwale z dnia 13 lipca 2011 r. III CZP 39/11 (OSNC 2012/3/33, www.sn.pl, Biul.SN 2011/7/10) z chwilą uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód obowiązek małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny (art. 27 k.r.o.) wygasa. W orzeczeniu tym wskazano, że różne są przesłanki ustawowe wypełniania obowiązku określonego w art. 27 i 60 k.r.o.; obowiązek alimentacyjny dotyczy byłych małżonków oraz potrzeb uprawnionego (nie rodziny) i zależy od winy oraz istnienia niedostatku, a z punktu widzenia art. 27 k.r.o. żadna z tych przesłanek nie ma znaczenia, w tym bowiem wypadku podłożem obowiązku jest małżeństwo, jego trwanie, funkcjonowanie i potrzeby; obowiązek ten powstaje z chwilą zawarcia związku małżeńskiego i trwa do czasu jego ustania - rozwiązania lub unieważnienia.

Wobec powyższego koniecznym stało się zweryfikowanie zobowiązania E. W. jak również uprawnienia D. W. w świetle przesłanek zawartych w art. 60 kro.

Wskazany przepis przewiduje możliwość świadczeń alimentacyjnych między małżonkami po rozwodzie. Przesłanką określającą warunki powstania i zakres tego obowiązku jest przypisanie winy rozkładu pożycia małżeńskiego.

Paragraf drugi ww. unormowania reguluje „rozszerzony” obowiązek alimentacyjny małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia. W takim przypadku, jeżeli rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, Sąd na jego żądanie może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Dla stwierdzenia czy i który z małżonków jest winny rozkładu pożycia wiążące jest rozstrzygnięcie zawarte w sentencji wyroku rozwodowego.

Rozważając, czy przesłanka istotnego pogorszenia sytuacji materialnej małżonka niewinnego występuje, należy dokonać porównania każdorazowej sytuacji materialnej małżonka niewinnego z tym położeniem, jakie istniałoby, gdyby rozwód nie został w ogóle orzeczony i gdyby małżonkowie kontynuowali pożycie a drugi małżonek spełniał należycie swoje obowiązki. Nie są natomiast istotne ewentualne zmiany, jakie nastąpiły w położeniu materialnym małżonka niewinnego w czasie pomiędzy faktycznym rozejściem się małżonków a orzeczeniem rozwodu. Małżonek niewinny zaś ma prawo do bardziej dostatniego poziomu życia , aniżeli tylko zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb ( por. uchwała SN z 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86, OSNCP z 1988 r., Nr 4, poz.42 ).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania stwierdzić należy, iż spełnione zostały obydwie przesłanki z art. 60§2 kro. E. W. wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. wydanym w sprawie IC 1180/15 został uznany za winnego rozkładu pożycia. Natomiast orzeczony między stronami rozwód spowodował istotne pogorszenie sytuacji materialnej powódki D. W.. Pozostając w związku małżeńskim źródło utrzymania małżonków stanowiły ich dochody. Na skutek rozpadu pożycia małżeńskiego powódka została pozbawiona jednego z tych stałych miesięcznych źródeł utrzymania. W związku z tym jej stopa życiowa znacznie się obniżyła. Nie może być inaczej skoro obecnie musi ona jedynie z własnych dochodów pokrywać koszty swojego utrzymania.

W ocenie Sądu E. W. dysponuje możliwościami zarobkowymi tego rodzaju, które pozwalają mu w całości wywiązywać się wobec pozwanej z obowiązku alimentacyjnego określonego niniejszym orzeczeniem. Wyznacznikiem tych możliwości jest uzyskiwane przez niego świadczenie emerytalne w kwocie 2550 zł netto.

Na koniec zaznaczyć należy, że z unormowania zawartego w art. 60 §2 kro( z którego wywodzą się uprawnienia alimentacyjne pozwanej) nie wynika, iż uprawniony może domagać się zapewnienia mu poziomu życia na równej stopie ze zobowiązanym. Dlatego żądanie D. W. ponad kwotę 300 zł miesięcznie podlegało oddaleniu. Podkreślić trzeba, że uwzględnienie roszczenia pozwanej( ustalenia alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie) spowodowałoby, że żyłaby ona na znacznie wyższym poziomie niż powód ( jej dochód wynosiłby ok. 2700 zł, a dochód E. W. stanowiłby kwotę 1550 zł), co niewątpliwie nie ma prawnego uzasadnienia.

Określenie ciążącego na powodzie obowiązku alimentacyjnego na kwotę po 300 zł miesięcznie skutkuje tym, iż byli małżonkowie dysponują dochodami o zbliżonej wysokości (E. W. kwota 2250 zł, D. W. kwotą 2000 zł).

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie 1 - 2 sentencji wyroku.

Z uwagi na częściowe uwzględnienie żądań o kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 100 kpc