Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

UZASADNIENIE

K. W. w dniu 23sierpnia 2024 roku zatrudniony był jako spawacz na (...), (...)w miejscowości R., gmina K.. Jego zwierzchnikami służbowymi byli: K. K. i P. T., którzy nie mieli zastrzeżeń do pracy K. W..

K. W. (będący zastępcą przodowego) nie pozostawał w konflikcie z kolegami z pracy.

(zeznania świadków: K. K. k. 70 odwrót; P. T. k. 71; częściowo wyjaśnienia obwinionego K. W. k. 55 odwrót, 23-24)

Procedura wydawania i zdawania narzędzi, w tym tarcz szlifierskich marki (...), przez pracowników (...) (...)odbywa się zgodnie z Instrukcją Dyrektora Oddziału „Gospodarka narzędziowa w (...) ( (...)). Wypożyczalnia narzędzi wyposaża pracownika w narzędzia zgodnie z określonym przez dozór komórki organizacyjnej charakterem pracy i stosowaną technologią. Przy zwrocie narzędzi przez pracownika wydawca narzędzi kontroluje ich stan i w przypadku stwierdzenia uszkodzenia lub zużycia przyjmuje narzędzie wraz z „Kartą zwrotu zużytego/uszkodzonego narzędzia”, podpisaną przez osobę dozoru komórki organizacyjnej pracownika. Owa „Karta” musi zawierać nazwę narzędzia, cechę, wymiar, ilość, nazwisko użytkownika wraz z jego numerem komputerowym, symbol i numer oddziału/działu, stanowisko kosztów, przyczynę zużycia.

Tarcze szlifierskie marki (...)są podstawowym narzędziem stosowanym przy głównej działalności (...), jaką jest regeneracja części podzespołów mechanicznych. W związku z tym dostęp do tego rodzaju tarcz posiada większość pracowników wskazanego oddziału.

(pisemna informacja z (...) k. 68-69; zeznania świadków: K. K. k. 70 odwrót; P. T. k. 71)

Na dzień 23 sierpnia 2024 roku K. W. posiadał jedną paczkę tarcz szlifierskich marki(...) (czyli 10 pojedynczych tarcz). Pobrał je z magazynu narzędzi w dniu 20 sierpnia 2024 roku.

W tym okresie takie tarcze pobierali również inni pracownicy zatrudnieni na (...)

Przez okres trzech dni pracownik niekoniecznie musiał wykonywać prace wymagające użycia tarcz szlifierskich.

(kserokopie kart narzędziowych wraz z pisemną informacją z (...)k. 78-85; zeznania świadków: K. K. k. 70 odwrót; P. T. k. 71)

W dniu 23 sierpnia 2024 roku około godziny 22.50 K. W. po pracy opuszczał teren(...) B., będąc pasażerem samochodu marki H. o numerze rejestracyjnym (...), kierowanego przez swego znajomego P. R.. Razem z nimi jechał J. K..

(zeznania świadków: J. K. k. 56 odwrót, 27; P. R. k. 56 odwrót-57, 29; częściowo wyjaśnienia obwinionego K. W. k. 55 odwrót, 23-24)

W trakcie wyjeżdżania z Centrum Technicznego (...)w dniu 23 sierpnia 2024 roku około godziny 22.50 pojazd marki H. o numerze rejestracyjnym (...) został zatrzymany na byłym posterunku numer (...) przez wartowników z patrolu interwencyjnego: M. K. i T. M..

Samochód, którym podróżował K. W. został skontrolowany po uprzednim sprawdzeniu kilku innych pojazdów, po upływie kilkunastu minut od dotarcia wartowników we wskazane miejsce.

Wartownicy w plecaku należącym do K. W. ujawnili 10 sztuk tarcz szlifierskich marki (...) w rozmiarze (...) zapakowanych w oryginalne pudełko. K. W. nie posiadał żadnego dokumentu na ów towar i oświadczył, że nie wie, skąd tarcze znalazły się w jego torbie.

Tarcze wróciły do pracodawcy K. W..

(zeznania świadków: T. M. k. 56, 14; M. K. k. 56, 17; R. R. k. 70 odwrót; notatka urzędowa k. 5; notatki k. 6-8; protokół ujęcia k. 9; zapis z kamer monitoringu na płycie k. 12)

M. K. i T. M. wskazanego dnia w owo miejsce – celem przeprowadzenia kontroli wyrywkowej - wysłał dowódca zmiany R. R.. Wcześniej tego dnia ten ostatni otrzymał informację z działu monitoringu (...) o dziwnie zachowującym się pracowniku, który w samochodzie na parkingu pozostawił jakąś torbę. R. R. dysponował numerem rejestracyjnym owego pojazdu (nie chodziło o samochód, którym później jechał K. W.). Dlatego też zdecydował o przeprowadzeniu kontroli prewencyjnej wyjeżdżających pojazdów również na byłym posterunku numer (...).

(zeznania świadków: T. M. k. 56, 14; M. K. k. 56, 17; R. R. k. 70 odwrót)

Przybyli do (...) B. funkcjonariusze policji dokonali wylegitymowania K. W.. W rozmowie z nimi oświadczył on, że nie ukradł tarcz szlifierskich, które ktoś przez złośliwość włożył do jego plecaka.

(zeznania świadka M. W. k. 56 odwrót, 22)

Wartość 10 sztuk tarcz szlifierskich marki(...) ujawnionych w dniu 23 sierpnia 2024 roku u K. W. wynosiła 41 złotych. Ważyły one 1,25 kg.

K. W. posiadał dostęp do tego rodzaju tarcz w związku z koniecznością wykonywania czynności zawodowych z ich użyciem na stanowisku spawacza.

(pisemna informacja z(...) k. 42)

Pracodawca rozwiązał z K. W. umowę o pracę za porozumieniem stron z dniem 6 września 2024 roku.

(kopia świadectwa pracy k. 54)

K. W. nie był karany za popełnienie przestępstw.

(dane o karalności k. 91)

K. W. jest żonaty. Z zawodu jest spawaczem. Aktualnie jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Jest właścicielem 120-metrowego domu oraz dwóch samochodów osobowych.

(oświadczenie obwinionego k. 55)

Obwiniony nie przyznał się do dokonania zarzucanego czynu.

Wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia po zakończeniu pracy pozostawił plecak w niezamkniętej szafce i udał się pod prysznic. Zabierając następnie plecak nie odczuł różnicy w jego wadze. Zdziwił się, gdy podczas kontroli ujawniono w jego torbie tarcze szlifierskie. Nie dopuściłby się ich kradzieży z obawy przed utratą pracy. Nikogo nie podejrzewa o podrzucenie tarcz. Dodał, iż został przez kogoś wrobiony, ale nie wie, kto to mógłby być.

Przed Sądem K. W. oświadczył, iż pobrał tarcze z magazynu tydzień albo dwa tygodnie przed osądzanym zdarzeniem.

(wyjaśnienia obwinionego K. W. k. 55 odwrót, 23-24)

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków – T. M., M. K., R. R., K. K. i P. T., posiłkując się przy tym nieosobowymi źródłami dowodowymi, w tym zapisem z kamer monitoringu z miejsca pracy obwinionego (k. 12).

Odnosząc się do oceny zeznań T. M., M. K. i R. R. należy zwrócić uwagę, iż świadkowie ci przedstawili przebieg zdarzenia z udziałem K. W. w sposób konsekwentny, spójny i logiczny. Ich zeznania w pełni korespondują ze sobą. Z zeznań tych wyłania się jednoznaczny obraz zdarzenia, które miało miejsce w dniu 23 sierpnia 2024 roku na terenie (...)w R.. Zwrócić należy uwagę na fakt, iż świadkowie ci nie są w żaden sposób zainteresowani sposobem rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Nie ma bowiem między nimi a obwinionym żadnego konfliktu. Oceniane osoby nie były co prawda naocznymi świadkami dokonania osądzanego w przedmiotowej sprawie czynu, niemniej jednak byli oni aktywnymi uczestnikami zdarzeń, jakie miały miejsce w chwili ujawnienia wykroczenia. W omawianym zakresie zeznania wskazanych świadków są jednoznaczne i wzajemnie się uzupełniają. Brak jest jakichkolwiek przesłanek do ich zakwestionowania. Wynika z nich w szczególności, iż do skontrolowania samochodu, którym K. W. poruszał się ze znajomymi w dniu zdarzenia, doszło w sposób przypadkowy. Wcześniej tego dnia R. R. otrzymał bowiem informację z działu monitoringu (...) o dziwnie zachowującym się pracowniku, który w samochodzie na parkingu pozostawił jakąś torbę. Dowódca zmiany dysponował numerem rejestracyjnym owego pojazdu (nie chodziło tu o samochód, którym później jechał K. W.). Dlatego też zdecydował o przeprowadzeniu kontroli prewencyjnej pojazdów wyjeżdżających z terenu (...) również na byłym posterunku numer (...)gdzie ujawniono fakt zaistnienia przedmiotowej kradzieży.

W ocenie Sądu za wiarygodne winny być uznane także wypowiedzi K. K. i P. T. (zwierzchników służbowych obwinionego), którzy w sposób konsekwentny i spójny przedstawili okoliczności związane z gospodarką narzędziową w (...) B., jakkolwiek zeznania wskazanych świadków nie miały decydującego znaczenia z punktu widzenia treści zarzutu sformułowanego pod adresem obwinionego.

Sąd stoi na stanowisku, iż również zeznania J. K. i P. R. (kolegów K. W.) oraz M. W. (funkcjonariusza policji) zasługują na danie im wiary, albowiem są one jednoznaczne i spójne w swej wymowie. Wypowiedzi wskazanych osób odnosiły się zasadniczo do określenia reakcji obwinionego na ujawnienie przez wartowników w jego plecaku kompletu 10 tarcz szlifierskich.

Na wiarę zasługują nieosobowe źródła dowodowe (niekwestionowane zresztą przez strony), do których Sąd odwołał się w swych ustaleniach.

Brak jest natomiast przesłanek mogących stanowić podstawę do uznania za wiarygodne wyjaśnień K. W. (poza pewnymi okolicznościami z nich wynikającymi, a mianowicie odnoszącym się do wskazania miejsca jego pracy oraz sposobu dojazdu do niej). Jego twierdzenia nie były miarodajnym źródłem ustaleń faktycznych czynionych w sprawie, gdyż nie znalazły potwierdzenia w zebranych dowodach, które w ocenie Sądu ze wskazanych powyżej przyczyn posiadają przymiot wiarygodności. Przeczą im nadto zasady logiki i doświadczenia życiowego. Stanowisko takie Sąd wywiódł w oparciu o wszechstronną analizę całego dostępnego materiału dowodowego.

W ocenie Sądu zatem wyjaśnienia obwinionego są wyrazem przyjętej przezeń linii obrony. Podkreślić należy w szczególności, że twierdzeniom K. W. (k. 55 odwrót) jakoby tarcze pobrał on z narzędziowni tydzień albo dwa tygodnie przed datą 23 sierpnia 2024 roku przeczą przede wszystkim zapisy zawarte w karcie narzędziowej imiennej (k. 79), z której wynika, że tarcze owe pobrał on w ilości 10 sztuk (a więc takiej, jaką znaleziono przy nim nocą 23 sierpnia 2024 roku) trzy dni wcześniej.

W konkluzji przeprowadzonej przez Sąd oceny dowodów, trzeba zwrócić uwagę na fakt, iż w niniejszej sprawie nie dysponowano właściwie bezpośrednim dowodem, że obwiniony dokonał kradzieży 10 sztuk tarcz szlifierskich marki (...) Niemniej jednak zasady logiki i doświadczenia życiowego nakazują przyjąć, iż K. W. takiego czynu dopuścił się. Poszczególne dowody pośrednie w postaci:

- znalezienia przy obwinionym (w jego plecaku, podczas opuszczania zakładu pracy) takich tarcz, jakie pobrał on z magazynu trzy dni wcześniej,

- odczuwalnej dla statystycznego człowieka wagi 10 tarcz (1,25 kg),

- nieustalenia jakiejkolwiek osoby chcącej lub mogącej zaszkodzić obwinionemu (nie potrafił nikogo takiego wskazać on sam),

- znalezienia tarcz podczas kontroli wyrywkowej, „niewymierzonej” w K. W. (doświadczenie życiowe podpowiada, iż skrajnie mało prawdopodobną jest sytuacja, że akurat w dniu zdarzenia ktoś podrzucił K. W. tarcze do plecaka i przypadkowa kontrola je tamże ujawniła),

- możliwości zdania zużytych w domu przez obwinionego tarcz do narzędziowni (po przyniesieniu ich do pracy) celem „rozliczenia się” z nich z pracodawcą,

- analogiczności sytuacji faktycznej każdego z pracowników Oddziału W-3 związanej z poborem nowych tarcz z magazynu i zwrotem tamże tarcz zużytych (każdy z pracowników miałby taki sam „problem”, jak obwiniony, w tej kwestii),

- możliwości niezużycia tarcz przez K. W. przez trzy dni (jakie upłynęły od daty ich pobrania z narzędziowni) -

- w konsekwencji wskazują na logiczny i szczelny ciąg dowodów, pozwalających na wydanie wyroku i stwierdzenie sprawstwa K. W.. Zespół poszlak pozwala na ustalenie jednej logicznej wersji zdarzenia, wykluczającej możliwość przyjęcia jakiejkolwiek innej wersji (wyrok S.A. w Łodzi z dnia 25.05.1995 r., II AKr 120/95, Prok. i Pr. 1996/7-8/20; wyrok SN z dnia 14.12.1984 r., III KR 305/84, OSNPG 1985/8/119). W ocenie Sądu zebrane w niniejszej sprawie dowody pośrednie nie pozostawiają wątpliwości co do sprawstwa obwinionego. Udowodnione fakty uboczne przy uwzględnieniu zasad logicznego rozumowania stworzyły bowiem podstawy do zajęcia stanowiska jak powyżej.

Tym samym należało przyjąć (co Sąd uczynił), iż obwiniony w dniu 23 sierpnia 2024 roku na terenie(...) (...) w miejscowości R., gmina K., województwo (...), dokonał kradzieży 10 sztuk tarcz szlifierskich marki (...) o wartości 41 złotych na szkodę (...) (...)Przedmiotowym zachowaniem K. W. wypełnił dyspozycję art. 119 § 1 kw.

Zmiany w opisie przypisanego sprawcy wykroczenia są odzwierciedleniem poczynionych w sprawie ustaleń.

Przedmiotowego czynu obwiniony dopuścił się umyślnie. Działał on z zamiarem bezpośrednim w celu przysporzenia sobie bezprawnej korzyści majątkowej.

Jego zachowanie nosiło cechy zawinienia. Nic nie ograniczało bowiem swobody K. W. w zakresie dania posłuchu normie prawnej. W niniejszej sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające jego winę.

Ów znaczny stopień zawinienia miał niebagatelny wpływ na wymiar kary orzeczonej wobec sprawcy.

Na korzyść obwinionego poczytano stosunkowo niewielką wartość szkody wyrządzonej jego zachowaniem oraz fakt, iż pokrzywdzony odzyskał należące do niego mienie. Zaznaczyć przy tym należy, iż obwiniony jest osobą niekaraną.

Istotną okolicznością obciążającą K. W. był fakt, iż popełnił on czyn zabroniony na szkodę swego pracodawcy, nadużywając w sposób ewidentny jego zaufanie. Nie bez znaczenia z omawianego punktu widzenia było także to, iż kradzieże na szkodę(...)są zjawiskiem powszechnym na obszarze właściwości tutejszego Sądu, co z pewnością jest faktem znanym obwinionemu. Obawa przed utratą pracy nie stanowi żadnej zapory przed podjęciem przez pracowników wskazanej spółki nagannych zachowań na jej szkodę, w tym kradzieży należącego do niej mienia.

W ocenie Sądu czyn, jakiego dopuścił się sprawca, cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Swe zachowanie wymierzył on bowiem przeciwko jednemu z podstawowych dóbr pozostających pod ochroną prawa, tj. mieniu. Działał przy tym w zamiarze przemyślanym w celu przysporzenia korzyści majątkowej.

Wymierzona K. W. kara grzywny w dolnych granicach ustawowego zagrożenia – w ocenie Sądu - uczyni zadość i ugruntuje społeczne przekonanie, że sprawców wykroczeń spotyka zasłużona kara, zasługująca na miano sprawiedliwej. Spełni ona również swe zadania w zakresie prewencji indywidualnej.

Podstawą obciążenia obwinionego kosztami postępowania był art. 118 § 1 i 3 kpsw w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia. Wysokość opłaty określono w oparciu o art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).

Zarządzenie 4.03.2025 r.

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy obwinionego