Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności oskarżyciela publicznego sierż. A. O.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 04.12.2017 r. i 23.01.2018 r.

sprawy przeciwko T. M. urodzonemu (...) w. W., synowi J. i A. z domu F.

obwinionemu o to, że:

w dniu 05 czerwca 2017 roku o godz. 15.22 na skrzyżowaniu ulic (...) w B. woj. (...) kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) ((...)) po drodze publicznej, wyjeżdżając z ul. (...) w ul. (...), nie zastosował się do znaku A-7 ( ustąp pierwszeństwa) i doprowadził do zderzenia z samochodem marki B. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez S. A. opuszczającym rondo (...) w kierunku ul. (...), czynem swoim powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86§1 kw

1)  obwinionego T. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu

wypełniającego dyspozycję art. 86§1 kw i na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i §3 kw wymierza mu karę 300 (trzysta) złotych grzywny;

2)  zasądza od obwinionego T. M. na rzecz Skarbu Państwa 30 (trzydzieści) złotych opłaty i 100 (sto) złotych z tytułu zwrotu zryczałtowanych wydatków.

Sygn. akt II W 659/17

UZASADNIENIE

W dniu 05.06.2017 roku około godziny 15.20 S. A. jechał jako kierujący swoim samochodem marki B. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) w B.. Następnie dojechał do ronda z zamiarem pojechania ulicą (...) do swojego domu. Po chwili wjechał na rondo i gdy je opuszczał przyspieszył, ponieważ droga przed nim była pusta. W momencie gdy zjeżdżał z ronda w ulicę (...) w tym samym czasie T. M. kierujący samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) jadąc ulicą (...) nie zastosował się do znaku ostrzegawczego A-7 ,,ustąp pierwszeństwa” znajdującego się na chodniku, po prawej stronie wjazdu na ulicę (...) i wjechał na tą ulicę. Skrzyżowanie, na którym znalazł się obwiniony jest tak wykonane, że manewr skrętu w prawo, który zrobił z ulicy (...) w ulicę (...), był realizowany po wydzielonym pasie ruchu, oddzielonym od ronda trójkątną wysepką, czyli manewr ten nie wymagał wjazdu na rondo. W tym momencie o godzinie 15:22:52 S. A. uderzył swoim samochodem marki B. (...) w tylny lewy narożnik samochodu A. (...) prowadzonego przez obwinionego. Do zderzenia samochodów doszło na pasie ruchu ulicy (...). Samochód A. (...) w chwili tego zderzenia wjeżdżał na jezdnię ulicy (...) i znajdował się jeszcze w położeniu skośnym do krawędzi jezdni ulicy (...). Nikt nie odniósł podczas tej kolizji obrażeń ciała.

( dowód: częściowo wyjaśnia obwinionego k- 44v, zeznania świadka S. A. k-45 w zw. z k- 14 od słów,, posiadam prawo jazdy” do słów ,, ustąp pierwszeństwa”, protokół oględzin samochodu A. (...) k-11, protokół oględzin samochodu B. (...) k-17, protokół oględzin płyty CD k-21-22, dokumentacja fotograficzna k-23- 24, zapis na płycie CD k-45 w zw. z k-25, opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego (...) K. K. (2) k-49-56).

Po zdarzeniu okazało się, że uczestnicy zaistniałej kolizji drogowej się znają i doszli do porozumienia, że załatwią tą sprawę bez wzywania Policji. Obwiniony zobowiązał się przyjechać do domu pokrzywdzonego i napisać mu oświadczenie, że jest sprawcą tego zdarzenia. Takie oświadczenie zgodnie z umową zostało sporządzone i T. M. potwierdził w nim, że jest sprawcą zaistniałej w dniu 05.06.2017 roku kolizji drogowej. Następnie obwiniony po przemyśleniu zaistniałego zdarzenia doszedł do wniosku, że błędnie wziął całą winę na siebie i o zaistniałej kolizji drogowej powiadomił w dniu 07.06.2017 roku (...) w B..

( dowód: częściowo wyjaśnia obwinionego k- 44v, zeznania świadka S. A. k-45 w zw. z k-14 od słów ,,posiadam prawo jazdy” do słów ,, ustąp pierwszeństwa”, oświadczenie pisemne k-16).

Obwiniony T. M. ma (...)lata, jest żonaty i ma dwoje dzieci w wieku (...) lat. Pracuje w (...) i zarabia 4000 złotych netto. Nie był dotychczas karany.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego k- 44v)

Obwiniony T. M. nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia wjeżdżał swoim samochodem z ulicy (...) na rondo i widział kierowcę samochodu marki B. , który w tym czasie był na rondzie, ale w takiej odległości, że mógł bezkolizyjnie wjechać na rondo i je opuścić. Obwiniony podniósł, że jak wjechał na ulicę (...), to został z impetem uderzony przez samochód, którym kierował S. A. i uważa, że on to zrobił celowo. Ponadto po zdarzeniu, gdy obaj rozmawiali ze sobą S. A. powiedział do niego : ,, k…. T., gdybym wiedział, że ty, to tak by się nie stało”.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego T. M. k- 44v )

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 05.06.2017 roku około godziny 15.20 S. A. jechał jako kierujący swoim samochodem marki B. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) w B.. Dojechał do ronda z zamiarem pojechania ulicą (...) do swojego domu. Następnie wjechał na rondo i gdy je opuszczał przyspieszył, ponieważ droga przed nim była pusta. Gdy zjeżdżał z ronda w ulicę (...), w tym czasie T. M. kierujący samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) jadąc ulicą (...) nie zastosował się do znaku ostrzegawczego A-7 ,,ustąp pierwszeństwa” znajdującego się na chodniku, po prawej stronie wjazdu na ulicę (...) i wjechał na tą ulicę. W tym momencie o godzinie 15:22:52 S. A. uderzył swoim samochodem marki B. w tylny lewy narożnik samochodu A. (...) prowadzonego przez obwinionego. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają częściowo wyjaśnienia obwinionego oraz zeznania świadka S. A.. Sam fakt zaistniałego zdarzenia nie budzi wątpliwości, natomiast Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w tej części, której stwierdził, że nie ponosi odpowiedzialności za spowodowaną kolizję drogową, gdyż to pokrzywdzony ją celowo spowodował. Tego rodzaju wyjaśnienia są linią obrony przyjętą przez obwinionego, która nie wytrzymuje konfrontacji z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, przede wszystkim w postaci nagrania zaistniałej kolizji drogowej na płycie z monitoringu obejmującego swoim zasięgiem miejsce, w którym doszło do zderzenia obu pojazdów. Sąd zatem dał wiarę zeznaniom świadka S. A. co do przebiegu zaistniałego zdarzenia. Z zeznaniami pokrzywdzonego koresponduje nagranie z monitoringu, na którym jest zarejestrowana zaistniała kolizja drogowa. Ponadto za takimi ustaleniami Sądu przemawia opinia pisemna sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, rekonstrukcji przebiegu wypadków drogowych oraz ruchu drogowego (...) K. K. (2), z której jednoznacznie wynika, że taktyka i technika jazdy kierującego samochodem A. (...) T. M. była nieprawidłowa, gdyż wykonując manewr skrętu w prawo na skrzyżowaniu nie zastosował się do znaku ostrzegawczego A-7 ,, ustąp pierwszeństwa” i nie ustąpił pierwszeństwa samochodowi marki B. (...), którym kierował S. A.. Biegły ponadto stwierdził, że w zaistniałej sytuacji drogowej taktyka i technika jazdy (...) była prawidłowa i jest prawdopodobnym, że kiedy zjeżdżał z ronda zaczął przyśpieszać kierowanym przez siebie samochodem marki B. (...). Zgodzić należy się ze stwierdzeniem zawartym w opinii biegłego sądowego, że stan zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym powstał dla kierującego samochodem marki B. (...) dopiero w chwili, gdy samochód A. (...) zaczął wjeżdżać na jezdnię ulicy (...) i w zaistniałej sytuacji S. A. mógł nie mieć możliwości uniknięcia zderzenia z samochodem kierowanym przez obwinionego. Przyjąć zatem należy, że T. M. wjeżdżając samochodem A. (...) na jezdnię ulicy (...) w bezpośredniej bliskości samochodu B. (...) stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co pozostawało w bezpośrednim związku przyczynowym z zaistniałą kolizją drogową. Sąd oddalił wniosek dowodowy obrońcy obwinionego o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej tego samego biegłego na okoliczność czasu przyśpieszenia samochodu B. (...) i odległości w tym czasie pokonanej pod kątem udzielenia odpowiedzi czy takie zachowanie było zgodne z zasadami ruchu drogowego. Tego rodzaju dowód zdaniem Sądu w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania w sprawie. W ocenie Sądu opinia pisemna wydana przez biegłego K. K. (2), jest jasna, rzetelna i nie budzi wątpliwości. Potwierdza ona wersję przebiegu zdarzenia podaną przez pokrzywdzonego S. A., który przyznał, że zjeżdżając z ronda swoim samochodem przyśpieszył, gdyż miał wolną drogę przed sobą i tego rodzaju technika jazdy była prawidłowa. Natomiast to obwiniony miał obowiązek zachować szczególną ostrożność jadąc drogą podporządkowaną i właściwie zareagować na znak ,, ustąp pierwszeństwa”, czego nie uczynił próbując wymusić pierwszeństwo przejazdu, co jest nagminne na naszych drogach.

Sąd przyznał moc dowodową dokumentom ujawnionym w toku przewodu sądowego i zaliczonym w poczet materiału dowodowego, gdyż zostały one sporządzone przez podmioty do tego uprawnione i nie zostały zakwestionowane przez żadną z obecnych na rozprawie stron. Analizując całokształt ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego nie ma wątpliwości, że obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Działaniem swoim obwiniony M. C. wypełnił dyspozycję art. 86§ 1 kw, gdyż w dniu 05 czerwca 2017 roku o godz. 15.22 na skrzyżowaniu ulic (...) w B. woj. (...) kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) ((...)) po drodze publicznej, wyjeżdżając z ul. (...) w ul. (...), nie zastosował się do znaku A-7 ( ustąp pierwszeństwa) i doprowadził do zderzenia z samochodem marki B. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez S. A. opuszczającym rondo (...) w kierunku ul. (...), czynem swoim powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd przyjął fakt , iż czyn obwinionego godzi w takie dobro prawne objęte ochroną jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym, które nagminnie jest naruszane na naszych drogach.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął dotychczasową niekaralność obwinionego.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd wymierzył obwinionemu na podstawie art. 86§ 1 kw karę 300 złotych grzywny.

Orzeczona obwinionemu kara powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 119 kpw w zw. 616§2 kpk i art118§1kpw. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30 złotych opłaty zgodnie z art.3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.). Sąd zasądził także od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 100 złotych z tytułu zwrotu zryczałtowanych wydatków zgodnie z §1pkt1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 roku w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia ( Dz. U. Nr 118, poz.1269).