Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 marca 2023 roku uwagę pracownika ochrony sklepu (...), mieszczącego się w Z. przy ul. (...) zwrócił mężczyzna, który próbował wyjść ze sklepu drzwiami wejściowymi z torbą, w której wcześniej umieścił wiele opakowań kawy. Stał przy tych drzwiach, oczekując aż ktoś wchodząc do sklepu je otworzy. Drzwi wejściowe w sklepie działają w ten sposób, iż możliwym jest tylko ich otwarcie przez fotokomórkę reagującą na osobę, chcącą wejść do sklepu. Gdy drzwi się otworzyły i mężczyzna przekroczył linię kas, został zatrzymany przez pracownika ochrony. Zatrzymany próbował się szarpać i uciekać. Na miejsce został wezwany patrol Policji, któremu zatrzymany został przekazany. Po wylegitymowaniu okazał się nim obwiniony K. J.. W chwili zatrzymania miał przy sobie torbę zakupową, w której znajdował się papier toaletowy oraz 7 opakowań kawy J. i 8 opakowań kawy (...). Ogólna wartość towaru wyniesionego przez obwinionego wynosiła 468,43 złote. Towar w stanie nienaruszonym został przekazany obsłudze sklepu i wrócił do sprzedaży. Po zatrzymaniu K. J. wskazywał policjantom, iż nie zamierzał kraść kawy, a jedynie wyjść po gazetkę reklamową, a następnie wrócić i zapłacić za towar. Wskazał także, że jest na szkoleniu, na którym jest dużo osób i dlatego potrzeba mu tyle kawy.

dowód: zeznania świadka M. J. k. 8 - 9, 41 v., notatka urzędowa k. 5, protokół zdarzenia k. 6

W rejestrze policyjnym obwiniony K. J. figuruje jako sprawca dziesięciu zdarzeń prowadzonych przez Policję na terenie całego kraju oraz sprawca 14 przestępstw z art. 278 KK, również popełnionych na terenie całego kraju.

dowód: notatka urzędowa k. 10.

K. J. był w przeszłości wielokrotnie karany, w tym ośmiokrotnie za czyny z art. 278 § 1 KK.

dowód: dane o karalności k. 28 – 34

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości pozwala przyjąć, iż obwiniony K. J. jest sprawcą zarzucanego mu wykroczenia.

Co prawda w toku czynności sprawdzających oraz postępowania sądowego obwiniony nie składał wyjaśnień, jednakże z akt sprawy wynika, iż bezpośrednio po zatrzymaniu wskazywał, że nie zamierzał kraść kary, a jedynie wyszedł po gazetkę reklamową, a potem miał wrócić, aby zapłacić (notatka k. 5), zaś później utrzymywał, że jest na bliżej nieokreślonym szkoleniu, na którym jest duża liczba uczestników i dlatego zamierzał zakupić taką ilość kawy.

Sprawstwo obwinionego wynika jednoznacznie z zeznań świadka M. J., który dokonując interwencji przejął obwinionego od pracownika ochrony sklepu, który ujął K. J. w zasadzie „na gorącym uczynku” w momencie opuszczania sklepu i to w sposób jednoznacznie wskazujący, że zamierzał on opuścić teren placówki handlowej bez płacenia za towar. Zeznania M. J. są spójne i logiczne, a co istotne znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci treści notatki urzędowej Policji /k. 5/ oraz protokołu zdarzenia /k. 6/.

Odnosząc się do oświadczeń złożonych przez K. J. w momencie zatrzymania, to wskazać należy, iż ocenić je można jako naiwne i infantylne. Skoro miałby zamiar zapłacić za zakupiony towar, nie miał żadnej potrzeby posiadać do tej czynności gazetki reklamowej. Również tłumaczenie, iż zakup miał być dokonany dla uczestników szkolenia jest nierealny, skoro nie potrafił wskazać interweniującym policjantom miejsca tego szkolenia.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, iż wina umyślna K. J. nie budzi żadnych wątpliwości. Obwiniony dokonał zaboru 15 opakowań kawy oraz innych drobnych przedmiotów, zamierzał opuścić sklep w sposób do tego nieuprawniony /przez drzwi wejściowe otwierające się tylko od zewnątrz/ i przeszedł za linię kas nie płacąc za towar znajdujący się w torbie /na marginesie wskazać należy, iż w torbie również skradzionej z terenu sklepu/.

Zachowanie K. J. polegające na tym, że w dniu 21 marca 2023r. około godziny 14:35 w miejscowości Z., ul. (...), gmina Z., woj. (...), z terenu sklepu (...) dokonał kradzieży siedmiu sztuk kawy J., ośmiu sztuk kawy (...), paczki papieru toaletowego, oraz torby zakupowej na łączną kwotę 468,43zł, w ten sposób, że zapakował skradzione produkty w skradzioną torbę zakupową i próbował opuścić sklep drzwiami wejściowymi, przekraczając linie kas, czym działał na szkodę sklepu (...) w Z. (...) Sp. z o.o K. – wyczerpuje dyspozycję art. 119 § 1 KW.

Istota wykroczenia z art. 119 § 1 KW polega na tym, że sprawca wyjmuje rzecz o wartości nie wyższej niż 800 PLN z władztwa innej osoby wbrew jej woli i obejmuje we własne posiadanie, dające faktyczną możliwość dysponowania tą rzeczą. W przedmiotowej sprawie niewątpliwym jest, że obwiniony dokonując zaboru 15 opakowań kaw oraz innych drobnych przedmiotów, należących do pokrzywdzonego sklepu z takim zamiarem działał.

Wymierzając obwinionemu karę Sąd na jego niekorzyść przyjął jej uprzednią sądową wielokrotną karalność za czyny przeciwko mieniu oraz wykroczenia polegające na kradzieży mienia.

Wymierzona obwinionemu kara zasadnicza 30 dni aresztu jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego oraz stopnia winy K. J., a także spełni cele kary w zakresie jest oddziaływania ogólno społecznego oraz cele kary w zakresie represji indywidualnej. Jest ona również współmierną reakcją na zachowanie obwinionego, która w krótkim odstępie czasu dopuszcza się po raz kolejny wykroczenia z art. 119 § 1 KW. Fakt ten w ocenie Sądu świadczy, iż K. J. jest osobnikiem znacznie zdemoralizowanym, który z kradzieży uczynił sobie źródło utrzymania i jedynie odbycie kary w warunkach izolacji penitencjarnej może odnieść wobec niego pozytywne efekty resocjalizacyjne.

Na podstawie art. 627 KPK w zw. z art. 119 KPW Sąd obciążył K. J. obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania w łącznej kwocie 130 złotych, na którą składają się zryczałtowane wydatki w kwocie 70 złotych oraz opłata w kwocie 60 złotych wymierzona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 1 w zw. z art. 21 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /tekst jednolity Dz. Ust. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm./.