Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2025 roku o godz. 17:25 w B. przy ulicy (...) funkcjonariusze policji z Komendy Powiatowej Policji w B. mł. asp. P. K. i asp. szt. A. G. pełniąc służbę obchodową spostrzegli mężczyznę odpowiadającemu wizerunkowi osoby poszukiwanej w związku z czym postanowili go wylegitymować. Podczas wykonywania obowiązków służbowych z okna kamienicy(...)wychylił się J. K.. Obwiniony widząc, iż policjanci legitymują jego znajomego M. K. zaczął wulgarnie się odzywać, używał słowa nieprzyzwoite, mówił „co kur.. się tu dzieje”. W stosunku do policjantów zaczął kierować słowa wulgarne i obraźliwe. W związku z jego niewłaściwym zachowaniem funkcjonariusze policji zwrócili się do obwinionego, informując go, że kierowane przez niego słowa są dobrze słyszalne w miejscu ogólnodostępnym tj. w parku przy pl. (...) oraz na chodniku, na którym odbywał się ruch pieszych, a co stanowi wykroczenie. Obwiniony mimo pouczenia w dalszym ciągu wypowiadał się w sposób niewłaściwy. W związku z powyższym policjanci postanowili go wylegitymować. J. K. odmówił podania swoich danych, twierdząc, że nie ma takiego obowiązku, gdyż znajduje się w swoim domu. Wezwany do zachowania zgodnego z prawem odparł „pierd… się” i próbował zamknąć okno. W stosunku do obwinionego zastosowano Środki Przymusu Bezpośredniego w postaci chwytu za ręce wykręcając jego dłoń. Obwiniony chcąc oswobodzić rękę, wyrywając się, rozdarł swoją odzież. Ponownie wezwany do podania swoich danych osobowych mężczyzna podał je. W związku z zachowaniem obwinionego funkcjonariusze policji odstąpili od postępowania mandatowego. J. K. odmówił przyjęcia pouczenia osoby, co do której istnieje uzasadniona podstawa do skierowania wniosku o ukaranie.

(Dowód: zeznania P. K. k. 8, zeznania A. G. k. 20v, notatka urzędowa k. 5, pouczenie osoby podejrzanej o popełnieniu wykroczenia k. 6)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na sprawstwo obwinionego J. K.. Świadczą o tym głównie zeznania bezpośrednich świadków zdarzenia funkcjonariusza policji z Komendy Powiatowej Policji w B. P. K. i A. G.. Świadkowie byli obiektywni, bezstronni i nie mieli żadnych powodów by bezpodstawnie pomawiać J. K.. Notatkę urzędową Sąd traktuje jako dowód bezsporny.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy uznał, że w dniu 14 marca 2025 roku o godzinie 17.25 w B. przy Placu (...) umundurowanym funkcjonariuszom Policji, wbrew obowiązkowi, nie udzielił wiadomości co do tożsamości własnej oraz wychylając się z okna mieszkania używał słowa nieprzyzwoite w miejscu publicznym czym wypełnił dyspozycję wykroczenia z art. 65 § 2 kw w zb. z art. 141 kw.

Zgodnie z treścią art. 141 kw kto w miejscu publicznym umieszcza ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. Określenie "nieprzyzwoity" należy rozumieć jako niezgodny z panującymi w społeczeństwie zasadami etyczno-moralnymi. Z reguły będzie to używanie słów wulgarnych albo powszechnie przyjętych za obelżywe. Miejscem publicznym jest natomiast miejsce dostępne dla nieograniczonej liczby osób, miejsce ogólnodostępne.

Nie ulega wątpliwości, że obwiniony wychylając się przez okno swojego mieszkania na ulicę, używał słów nieprzyzwoitych, które były słyszane zarówno dla pieszych poruszających się po chodniku, jak i osób znajdujących się w parku znajdującym się na placu (...), a więc w miejscach ogólnodostępnych, publicznych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 65 § 2 kw karze ograniczenia wolności albo grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1 tj. co do tożsamości własnej lub innej osoby, co do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia zamieszkania.

Zachowanie sprawcy czynu określonego w art. 65 § 2 kw polega na zaniechaniu (por. też M. Kulik, w: M. Mozgawa, Kodeks wykroczeń, 2009, s. 243), przy czym wykroczenie to ma charakter formalny. Do jego znamion nie należy zatem skutek, np. w postaci wprowadzenia w błąd organu lub instytucji, spowodowania następstw w postaci uniknięcia przez inną osobę odpowiedzialności itd. Omawiane wykroczenie jest popełnione w momencie powstania obowiązku udzielenia wiadomości lub dokumentów. Obowiązek taki powstaje w chwili zażądania ich okazania przez uprawniony podmiot w odpowiedni sposób. (…) Obowiązek ten powstaje w momencie, gdy przedstawiciel organu czy uprawnionej instytucji zażąda potwierdzenia tożsamości w sposób zgodny z przepisami. (por. W. Jankowski, w: T. Grzegorczyk, Kodeks wykroczeń, 2013, s. 553).

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego J. K. wbrew obowiązkowi nie chciał podać swoich danych lub dokumentu tożsamości właściwemu organowi upoważnionemu z mocy ustawy do legitymowania. Uprawnienie funkcjonariuszy Policji do legitymowania posiadało zaś podstawy w przepisie art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.). Dopiero po użyciu ŚPB w postaci chwytu za ręce wykręcając obwinionemu dłoń, które były konieczne aby udaremnić próbę zamknięcia okna przed funkcjonariuszami policji oraz ponownym wezwaniu do wylegitymowania się J. K. podał swoje dane osobowe.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznając J. K. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wyczerpujących dyspozycję art. 65 § 2 kw w zb. z art. 141 kw w zw. z art. 9 § 2 kw na podstawie art. 65 § 2 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 złotych. W przekonaniu Sądu kara ta pozostaje adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz będzie stanowiła realną dolegliwość dla obwinionego, która nie tylko uświadomi mu konsekwencje nieodpowiedzialnego, niezgodnego z prawem zachowania, ale również spełni względem niego rolę wychowawczą i prewencyjną, zniechęcając do popełniania podobnych wykroczeń w przyszłości.

Sąd w oparciu o dyspozycję art. 121 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.