Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Jankowska

przy udziale Prokuratora: --------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie 19 kwietnia 2017 r.

sprawy S. W. urodzonego (...) w B. syna S. i M. z domu M.,

oskarżonego o to, że:

w B. województwa (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 721 zł 18 gr poprzez realizację w okresie od dnia 28.07.2015r. do dnia 31.07.2015r. nieuprawnionych wypłat z bankomatu oraz zapłatę za dokonane zakupy za pomocą karty bankomatowej należącej do zmarłej w dniu 28.07.2016r. E. R. na szkodę jej spadkobiercy M. R.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

1.  uznaje S. W. za sprawcę zarzucanego mu czynu wyczerpującego znamiona art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk z tą zmianą w jego opisie, że w miejsce wskazanej w nim daty śmierci E. R.: „28.07.2016r.” wpisuje: „28.07.2015r.” i podstawie art. 66 § 1 kk oraz art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec S. W. na okres 1 (jednego) roku próby od uprawomocnienia się orzeczenia;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka od S. W. na rzecz (...) świadczenie pieniężne w kwocie 300 (trzystu) złotych;

3.  zasądza od S. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 993/16

UZASADNIENIE

Od 2010 roku S. W. mieszkał w B. na os. (...) razem z E. R. i prowadził wspólnie z nią gospodarstwo domowe. Związek ten nie był akceptowany przez mieszkającego po sąsiedzku brata E. M. R..

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132/

E. R. była posiadaczem rachunku nr (...) w Banku (...) w B., do którego była wydana karta bankomatowa nr(...).

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132 kserokopia wydruku zestawienia operacji na rachunku nr (...) w Banku (...) w B. za okres 01.07.2015 r. do 03.08.2015 r. k. 9-10 /

S. W. korzystał z powyższego rachunku. Wpłacał na niego pieniądze. Za zgodą E. R. posługiwał się także kartą bankomatową i znając do niej kod (...) dokonywał przy jej użyciu płatności oraz wypłat.

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132, kserokopia wydruku zestawienia operacji na rachunku nr (...) w Banku (...) w B. za okres 01.07.2015 r. do 03.08.2015 r. k. 9-10, kserokopie wpłat k. 41-44 i 65/

W dniu 28 lipca 2015 r. E. R. zmarła.

/kserokopia odpisu skróconego aktu zgonu k. 36/

S. W. wiedział, że nie będzie powołany do spadku, gdyż E. R. nie pozostawiła testamentu na jego rzecz, a występowali spadkobiercy ustawowi. Poza tym, oskarżony zdawał sobie sprawę, że wszystkie znajdujące w chwili śmierci środki na koncie E. R. stanowiły jej majątek. Pomimo tego S. W., wykorzystując kartę bankomatową i znajomość kodu (...), w dniach 28 oraz 29 lipca 2015 r., dokonał dwóch wypłat z rachunku bankowego wymienionej na kwoty 400 zł oraz 300 zł, a także w dniu 31 lipca 2015 r. zapłacił za zakupy w sklepie o wartości 21,18 zł.

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132, kserokopia wydruku zestawienia operacji na rachunku nr (...) w Banku (...) w B. za okres 01.07.2015 r. do 03.08.2015 r. k. 9-10/

Spadek po E. R. nabył wprost w całości z mocy ustawy jej brat M. R., który pokrył wszystkie koszty pogrzebu swojej siostry.

/kserokopia aktu poświadczenia dziedziczenia Rep. A 7762/2015 Kancelarii Notarialnej (...) A. G. k. 30-31, zeznania M. R. k. 26, 66-67 i 130-132/

W dniu 20 grudnia 2015 r. S. W. wyprowadził się z mieszkania, w którym mieszkał z E. R. i w pełni rozliczył się z M. R. z tego tytułu.

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132, zeznania M. R. k. 26, 66-67 i 130-132, kserokopia oświadczeń z 17.12.2015 r. k. 45/

W dniu 2 lutego 2016 r. S. W. przekazem pocztowym przekazał M. R. kwotę 721,18 zł, którą pokrzywdzony odebrał.

/wyjaśnienia S. W. k. 86, 127-129 i 131-132, zeznania M. R. k. 26, 66-67 i 130-132, potwierdzenie przekazu k. 55 (74)/

Oskarżony ma 64 lata; posiada wykształcenie wyższe; jest emerytowanym nauczycielem; jest żonaty; posiada czworo dorosłych dzieci; otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 2.450 zł; cierpi na cukrzycę; nie był karany.

/oświadczenie S. W. k. 126, informacja o osobie z K. k. 80/

S. W. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z poczynionymi ustaleniami. W szczególności oskarżony wyjaśniał, że zdawał sobie sprawę z tego, iż środki znajdujące się na rachunku E. R. w chwili jej śmierci weszły do spadku po niej oraz wiedział, że nie był do niego powołany. Wypłacił jednak pieniądze z racji spodziewanych wydatków na pogrzeb E. R., który jednak sfinansował M. R.. (wyjaśnienia k. 86, 127-129 i 131-132, pisemne oświadczenie k. 54)

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w przekonaniu Sądu potwierdził sprawstwo czynu zarzuconego oskarżonemu w akcie oskarżenia.

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie ulegało wątpliwości,
że S. W. w dniach 28 oraz 29 lipca 2015 r., dokonał dwóch wypłat z rachunku bankowego zmarłej E. R. na kwoty 400 zł oraz 300 zł, a także w dniu 31 lipca 2015 r. zapłacił za zakupy w sklepie o wartości 21,18 zł pomimo tego, że wymienione środki wchodziły w skład spadku po wymienionej, do którego nie był powołany. Fakty te były niesporne oraz znajdowały odzwierciedlenie w całości osobowego i nieosobowego materiału dowodowego sprawy, któremu należało przypisać walor prawdziwości. Dlatego też, Sąd dał wiarę w powyższym zakresie zarówno wyjaśnieniom S. W. jak i zeznaniom pokrzywdzonego M. R.. W relacji wymienionych osób zachodziła jedynie rozbieżność odnośnie tego, czy oskarżyciel posiłkowy wyrażał zgodę na podjęcie wymienionych środków i zadysponowanie nimi przez oskarżonego? W tym zakresie, Sąd dał wiarę zeznaniom M. R., gdyż jego depozycje w tej części były bardziej stanowcze i kategoryczne oraz znalazły poparcie w późniejszym postępowaniu pokrzywdzonego, który w całości sfinansował pochówek siostry. S. W. natomiast nie poniósł pierwotnie żadnych wydatków pogrzebowych, a więc tłumaczenie wypłaty spodziewanymi wydatkami na pogrzeb okazało się nie w pełni wiarygodne. W niczym jednak nie zmienia to faktu, że S. W. zdawał sobie sprawę z tego, że dysponował środkami pieniężnymi, do których od chwili śmierci E. R. nie był w najmniejszym stopniu uprawniony.

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiły także powoływane przy poszczególnych ustaleniach dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane i tym samym nie budziły wątpliwości.

W świetle dokonanej oceny materiału dowodowego oraz poczynionych na jej podstawie ustaleń faktycznych okoliczności popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego nie budzą najmniejszych wątpliwości. W związku z tym, Sąd przypisał oskarżonemu to, że w B. województwa (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 721 zł 18 gr poprzez realizację w okresie od dnia 28.07.2015 r. do dnia 31.07.2015 r. nieuprawnionych wypłat z bankomatu oraz zapłatę za dokonane zakupy za pomocą karty bankomatowej należącej do zmarłej w dniu 28.07.2015 r. E. R. na szkodę jej spadkobiercy M. R..

Powyższe zachowanie oskarżonego wyczerpuje znamiona kradzieży określonej w art. 278 § 1 kk, gdyż S. W. pobrał z konta po zmarłej E. R. łącznie 700 zł oraz zapłacił za zakupy 21,18 zł, a więc sumie wziął 721,18 zł. W ten sposób oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych - pieniędzy, gdyż nie był w żaden sposób uprawniony do zadysponowania jak właściciel funduszami pozostałymi na rachunku po śmierci swojej partnerki. Poza tym, jego zachowania zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, gdyż zmierzały do zaboru wszystkich środków zgromadzonych na koncie. W związku z tym, przyjąć należało, iż S. W. pomimo kilku zachowań dopuścił się jednego czynu zabronionego (ciągłego) w postaci kradzieży określonej w art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Z uwagi na to, że oskarżony od dłuższego czasu dysponował za zgodą E. R. kartą bankomatową i znał kod (...) do niej, czynu S. W. nie sposób zdaniem Sądu było lokować na gruncie kradzieży z włamaniem, gdyż w realiach niniejszej sprawy (łatwości w dostępie do środków zgromadzonych na koncie) nie doszło do przełamywania zabezpieczeń w celu zaboru rzeczy ruchomych.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego oraz społeczna szkodliwość jego czynu nie są znaczne. S. W. znajdował się wówczas w trudnej sytuacji spowodowanej śmiercią bliskiej osoby. Przedmiot natomiast ochrony wymienionego występku jakim jest mienie nie doznał zbytniego uszczerbku na skutek działania oskarżonego, gdyż wysokość szkody nieznacznie przekraczała 700 zł i tylko niewiele ponad 200 zł sięgała ponad granicę wykroczenia.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał, że w oparciu o art. 66 § 1 kk oraz art. 67 § 1 kk zasadnym jest warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec S. W. na okres 1 roku próby.

Oskarżony nie był dotychczas karany, nie wchodził w konflikt z prawem, przez wiele lat prowadził ustabilizowany i nienaganny tryb życia oraz należycie funkcjonował w społeczeństwie, a także w pełni naprawił szkodę. Okoliczności te pozwalają przyjąć, że właściwości i warunki osobiste S. W. oraz dotychczasowy sposób jego życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni nowego przestępstwa.

W oparciu o art. 67 § 3 kk Sąd orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 300 zł na rzecz (...).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 zł tytułem opłaty (por. art. 7 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. z 1983r. Nr 229 poz. 2272 z późn. zm.) oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się: 30 zł tytułem opłaty za uzyskanie informacji o osobie z K. oraz 40 zł tytułem zryczałtowanych kosztów doręczeń w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 26 kwietnia 2017 r.