Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 961/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

5.

G. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał oskarżonego G. S. za winnego czynów zarzucanych mu w punktach III – 1. oraz III – 2. (zgodnie z numeracją komparycji wyroku; w świetle aktu oskarżenia odpowiednio czynów zarzucanych przez oskarżyciela publicznego w punktach: CXXXVI oraz CXXXVII), przyjmując że czyny te pozostawały w tzw. „idealnym zbiegu przestępstw” określonym normą art. 8 k.k.s.

W zakresie czynu z punktu III – 1. oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona kilku przestępstw karnoskarbowych:

- przestępstwa z art. 56 § 1 i 2 k.k.s. – poprzez złożenie organowi podatkowemu, tj. w U. S.w R. deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okresy wymienione w zarzucie oraz zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu w 2015 roku w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych, w których oskarżony podał nieprawdę, przez co naraził na uszczuplenie wymienione podatki w łącznej kwocie o małej wartości;

- przestępstwa z art. 76 § 1 i 2 k.k.s. – poprzez podanie organowi podatkowemu, tj. U. S. w R. danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym, czym oskarżony wprowadził w/w organ w błąd, narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w kwocie małej wartości;

- przestępstwa z art. 62 § 2 k.k.s. – poprzez posłużenie się przed właściwym urzędem skarbowym, przy składaniu deklaracji podatkowych oraz zaliczenia kosztów uzyskania przychodu, nierzetelnymi fakturami, czyli fakturami dokumentującymi zdarzenia niemające miejsca w rzeczywistości w postaci zakupów paliwa na stacji (...) przez PHU (...).

Sąd uznał zarazem, że niezgodne z prawem zachowania były podejmowane przez oskarżonego w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru i przy wykorzystaniu tej samej sposobności, wspólnie i w porozumieniu z E. K., która w ramach prowadzonej przez G. S. działalności wystawiała dla niego faktury za zakup paliwa, mimo że takowe transakcje w rzeczywistości nie miały miejsca – tym samym sąd przyjął, że przestępna działalność oskarżonego stanowiła jeden czyn zabroniony o kumulatywnej kwalifikacji prawnej, według przepisów art. 6 § 2 k.k.s. oraz art. 7 § 1 k.k.s.

Przy określeniu stawek dziennych grzywny, sąd zastosował art. 2 § 2 k.k.s., dokonując ustalenia ich wysokości z uwzględnieniem daty popełnienia przestępstwa.

W zakresie czynu z punktu III – 2. oskarżony swoim zachowaniem wypełnił natomiast znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 k.k. współdziałając z uprawnioną do wystawiania faktur pracownicą stacji benzynowej (...) E. K. w poświadczaniu w tych fakturach (czyli dokumentach w rozumieniu art. 115 § 14 k.k., zgodnie z którym „dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.”) nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne, mianowicie odzwierciedlania w wymienionych dokumentach zakupów paliwa, które w rzeczywistości nie miały miejsca.

W ocenie sądu oskarżony w ramach przestępnej działalności działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wskazanej w art. 271 § 3 k.k. polegającej na zaniżeniu należności podatkowych. Penalizowane zachowanie były jednocześnie podejmowane przez niego w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz ustaleń dokonanych ze współsprawcą czynu E. K., co uzasadniało przyjęcie że oskarżony w istocie dopuścił się jednego czynu zabronionego, w ramach instytucji czynu ciągłego.

Mając na względzie datę popełnienia czynu – okres od dnia 29 kwietnia 2015 roku do dnia 13 stycznia 2016 roku – sąd dokonał jedynie zmiany kwalifikacji prawnej poprzez przyjęcie, że zarzucany G. S. czyn wypełnił znamiona art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. z uwagi na to, że ówczesny art. 12 k.k. stanowił regulację korzystniejszą z perspektywy oskarżonego (na skutek braku powiązanego z nim, a obowiązującego obecnie art. 57b k.k. zaostrzającego dolną granicę zagrożenia karnego przewidzianego dla przestępstwa popełnianego w ramach czynu ciągłego).

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. S.

5.

5.

Na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. oraz art. 2 § 2 k.k.s. sąd wymierzył oskarżonemu za czyn zarzucany w punkcie III – 1. karę 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości każdej stawki na kwotę 100 złotych.

Na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 33 § 2 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu za czyn zarzucany w punkcie III – 2. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości każdej stawki na kwotę 100 złotych.

W stosunku do czynu z punktu III – 2., przez wzgląd na działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, sąd uznał za zasadne orzeczenie obok kary pozbawienia wolności również grzywny, która będzie stanowiła dodatkową dolegliwość oraz spełni rolę pouczającą.

Oskarżony jest osobą dojrzałą emocjonalnie i doświadczoną życiowo, jest również poczytalny. Dopuścił się popełnienia zarzucanych mu przestępstw umyślnie, z pełną premedytacją i znajomością potencjalnych konsekwencji swojego niezgodnego z prawem zachowania. Sąd nie dopatrzył się więc żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów sąd uznał za umiarkowany, mając na względzie między innymi stosunkowo krótki okres przestępnej działalności oraz małą wartość należności publicznoprawnych na uszczuplenie.

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary sąd przyjął działanie G. S. wspólnie i w porozumieniu z innym sprawcą – E. K..

Na korzyść oskarżonego sąd poczytał natomiast uprzednią niekaralność.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, sąd doszedł do przekonania, że wymierzone kary uwzględnią podstawowe cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do oskarżonego oraz uczynią zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Nadto wskazać należy, że przywołane kary zostały wymierzone przez sąd na skutek uwzględnienia wniosku oskarżonego złożonego w trybie art. 387 k.p.k., na co zgodę wyraził obecny na rozprawie prokurator.

G. S.

6.

5.

Poprzez przyjęcie, że czyny oskarżonego G. S. pozostawały w tzw. „idealnym zbiegu przestępstw” wyrażonym normą art. 8 § 1 k.k.s., sąd zobligowany był na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. do wskazania, że wykonaniu podlegać będzie kara surowsza.

Jako że karą surowszą jest kara orzeczona za przestępstwo uregulowane w Kodeksie karnym (kara orzeczona za czyn z punktu III – 2.), na podstawie art. 8 § 2 k.k.s., sąd stwierdził więc, że kara łagodniejsza, czyli kara wymierzona wobec oskarżonego za czyn z punktu III – 1. nie podlega wykonaniu.

G. S.

7.

5.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. oraz art. 72 § 1 pkt 1 k.k. sąd zawiesił wykonanie orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres 1 roku próby, zobowiązując go do informowania sądu na piśmie o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

Mając na względzie wymiar orzeczonej oskarżonemu G. S. kary oraz jego uprzednią niekaralność, sąd doszedł do wniosku, że bezwzględna kara pozbawienia wolności byłaby wobec niego sankcją nieadekwatną i nazbyt surową, dlatego sąd zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności na okres 1 roku próby.

Nałożenie w tym czasie na wymienionego obowiązku informowania sądu na piśmie o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy ma spełniać funkcje wychowawcze i sąd orzekł ten obowiązek celem wspomożenia procesu resocjalizacji sprawcy.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. – z uwagi na wydanie wobec oskarżonego G. S. wyroku skazującego na skutek uwzględnienia wniosku złożonego przez ww. w trybie art. 387 k.p.k. – sąd ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia podstawy prawnej, rozstrzygnięcia o karze oraz innych konsekwencjach prawnych czynu.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

56. i 57.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 571,80 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w sprawie. Kwota ta została ustalona przez sąd poprzez równomierne rozdzielenie wydatków pomiędzy wszystkich 60 oskarżonych, pierwotnie występujących w niniejszym postępowaniu.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku sąd wymierzył również G. S. opłatę w kwocie 3180 złotych (180 złotych od kary 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3000 złotych jako równowartość 20% orzeczonej wobec oskarżonego obok kary pozbawienia wolności grzywny).

1Podpis