Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 951/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. B.

Występek z art. 178a § 1 KK polegający na tym, że w dniu 7 grudnia 2023 roku o godz. 00.55 na ul. (...) w S., woj. (...) kierował samochodem osobowym marki B. nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości z nie niższym niż 1.3 promila alkoholu w wydychanym powietrzu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 07 grudnia 2023 roku około godziny 00.00 oskarżony M. B. przejechał samochodem obok posesji położonej w S. przy ul. (...), należącej do T. B. (1) i rzucił w kierunku budynku mieszkalnego petardę uszkadzając elewację. T. B. (1), która znała oskarżonego z widzenia wezwała na interwencję Policję. Po około 10 - 15 minutach od wezwania na miejsce przybyli funkcjonariusze Policji z K. S. Ł. i P. W.. Po przybyciu na miejsce, rozpytali wzywającą, która wskazała im kierunek, w którym oddalił się pojazd oskarżonego.

zeznania T. B. (1)

66 v. - 67

zeznania P. W.

14 - 15, 61

zeznania S. Ł.

11 - 12, 61 v. - 62

notatka urzędowa

1

Policjanci udali się w kierunku wskazanym przez T. B. (1). Zauważyli stojący na poboczu samochód oskarżonego. M. B. siedział za kierownicą pojazdu. Silnik pojazdu był włączony. Ponieważ od oskarżonego wyczuwalna była woń alkoholu, policjanci przeprowadzili kontrolę jego stanu trzeźwości.

zeznania P. W.

14 - 15, 61

zeznania S. Ł.

11 - 12, 61 v. - 62

Przeprowadzone badanie wykazało o godz. 02.04 obecność 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu, zaś 18 minut później obecność 0,95 mg/l alkoholu. Podczas badania oskarżony wskazał, iż wypił około północy 200 ml wódki.

protokół użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego

2

Wypicie przez oskarżonego 200 ml wódki około godziny 00.00 (jak wskazał w protokole użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego), spowodowałoby ociągnięcie przez niego maksymalnego stężenia alkoholu w organizmie na poziomie około 0,9 - 1,0 promila. Biorąc pod uwagę fazę eliminacji alkoholu w takim wypadku około godziny 1.30 wystąpiłoby u niego stężenie na poziomie 0,7 - 0,9 promila alkoholu i wraz z upływem czasu stężenie to malałoby, oscylując o godzinie 02.30 (a więc w momencie drugiego badania alkomatem) na poziomie 0,5 - 0,8 promila.

Z kolei wypicie przez oskarżonego 100 ml wódki oraz 500 ml piwa mogło doprowadzić do maksymalnego stężenia alkoholu w jego organizmie na poziomie 0,8 - 0,9 promilla. Przy uwzględnieniu procesu spalania o godzinie 2.30 stężenie to wynosiłoby około 0,4 - 0,7 promila.

Żadna z wersji podanych przez oskarżonego nie koreluje z wynikami badań jego stanu trzeźwości. Nie można jednak wykluczyć, iż część alkoholu wskazana w jego organizmie pochodziła z deklarowanego przez niego spożycia. Przy najkorzystniejszym dla oskarżonego wariancie i przyjęciu, że faktycznie spożył 100 ml wódki oraz 500 ml piwa po zatrzymaniu pojazdu oraz przy ustaleniu, iż o godz. 02.04 stwierdzono u niego stężenie alkoholu na poziome 2,04 promila, to z różnicy stężeń wynika, iż o godzinie 00.00 znajdował się on w stanie nietrzeźwości na poziomie nie niższym niż 1,3 promila.

opinia z badań retrospektywnych na zawartość alkoholu

70 - 75

M. B. nie był dotychczas karany sądownie. Został natomiast dwukrotnie karany mandatami za wykroczenia w ruchu drogowym

dane o karalności

4 - 5

informacja o kierowcach naruszających przepisy ruchu drogowego

10

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na etapie postępowania przygotowawczego wyjaśnił, iż siedział w samochodzie B. przy zgaszonym silniku. Wówczas został poddany kontroli policyjnej. Alkohol pił dopiero, kiedy zatrzymał swój pojazd na ulicy (...). Na etapie postępowania sądowego ponownie nie przyznał się do czynu. Wyjaśnił, że przyjechał z kolegą i czekał na jego powrót. W tym czasie wypił 100 ml wódki oraz piwo. Później został zatrzymany przez Policję.

wyjaśnienia M. B.

8 - 9, 60 v.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. B.

jak wyżej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Wskazanie M. B., iż alkohol w postaci 100 ml wódki i 500 ml piwa spożywał wyłącznie po zatrzymaniu pojazdu na ul. (...) w S.

wyjaśnienia M. B.

8 - 9, 60 v.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

notatka urzędowa

Dokument niekwestionowany w toku postępowania, sporządzony przez organ do tego uprawniony.

protokół użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego

Dokument niekwestionowany w toku postępowania, sporządzony przez organ do tego uprawniony.

informacja o kierowcach naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokument niekwestionowany w toku postępowania, sporządzony przez organ do tego uprawniony.

dane o karalności

Dokument niekwestionowany w toku postępowania, sporządzony przez organ do tego uprawniony.

opinia z badań retrospektywnych na zawartość alkoholu

Fachowa, bezstronna i obiektywna. W wyczerpujący sposób odpowiadająca na zadane przez Sąd biegłym pytania. Niekwestionowana w toku dalszego postępowania przez strony.

zeznania T. B. (1)

Zeznania świadka Sąd uznaje za wiarygodne. Wskazać należy, iż świadek nie jest w żaden sposób zainteresowany w rozstrzygnięciu na korzyść lub niekorzyść oskarżonego, a co za tym idzie nie ma interesu, aby w swoich zeznaniach bezpodstawnie obciążać M. B.. Za istotne należy uznać wskazanie świadka, iż widziała jak znany jej z widzenia oskarżony przejeżdża samochodem i rzuca petardą w jej dom. Widziała również samochód oskarżonego stojący na poboczu drogi i podniosła, że wskazała to miejsce funkcjonariuszom Policji, którzy przybyli na interwencję. Istotne jest wskazanie świadka, iż policjancie przyjechali na miejsce po około 10 - 20 minutach od wezwania (maksymalnie 30 minut), a więc przyjąć należy, iż od chwili, kiedy oskarżony po raz ostatni na pewno jechał samochodem do momentu powzięcia przez policjantów interwencji upłynęło maksymalnie około godziny. Co prawda T. B. (1) wskazała, iż samochód oskarżonego stał na poboczu około 2 godzin, ale ze zwykłego matematycznego obliczenia wynika, że jest to wskazanie błędne. Skoro bowiem wezwała na interwencję Policję bezpośrednio po przejeździe oskarżonego i rzuceniu przez niego petardy, a policjanci przybyli po maksymalnie 30 minutach (co biorąc po uwagę odległość pomiędzy K., a S. jest w pełni uzasadnione), to nawet przy przyjęciu, iż przez kolejnych kilkanaście minut rozpytywali oni T. B. (1), to do momentu podjęcia przez nich interwencji już z udziałem oskarżonego nie mogło upłynąć więcej niż 30 minut od ich przyjazdu.

zeznania P. W.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne, aczkolwiek nie podzielił wszystkich okoliczności wynikających z tychże zeznań. Korespondują one w swojej treści z zeznaniami świadka S. Ł. - drugiego funkcjonariusza z patrolu dokonującego interwencji oraz treścią notatki urzędowej. Są również konsekwentne w swojej treści. Jednakże podkreślić należy, iż już w swoich pierwszych zeznaniach świadek zastrzegał, iż nie jest pewny przebiegu wszystkich okoliczności (co nie może budzić większych wątpliwości chociażby z uwagi na wielość tego typu interwencji - zresztą sam świadek wskazał, iż w tym miejscu i w tej kwestii był na interwencji jeszcze co najmniej raz). Sąd nie podzielił jednak wskazania świadka, iż widział on samochód oskarżonego w ruchu, który dopiero na widok radiowozu jechał na pobocze i zatrzymał się. Pomijając już fakt, iż przeczył temu sam oskarżony, to wskazać należy, iż z zeznań T. B. (2) jednoznacznie wynika, iż pojazd oskarżonego stał na poboczu i ona wskazała policjantom miejsce, gdzie on się znajduje. Sąd nie ma żadnych podstaw, aby depozycje T. B. (1) w tym zakresie uznać za nie wiarygodne. Nie zmienia to jednak faktu, iż za wiarygodne Sąd uznał wskazania P. W., iż w momencie podjęcia interwencji samochód miał włączony silnik, oskarżony znajdował się za jego kierownicą, zaś jego stan wskazywał, iż może być on pod działaniem alkoholu. Okoliczności te w połączeniu z treścią opinii biegłych w zakresie retrospektywnych badań stanu trzeźwości prowadzą do jednoznacznego wniosku, iż oskarżony jadąc samochodem i rzucając petardą w dom T. B. (1) był w stanie nietrzeźwości.

zeznania S. Ł.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne, aczkolwiek nie podzielił wszystkich okoliczności wynikających z tychże zeznań. Korespondują one w swojej treści z zeznaniami świadka P. W. - drugiego funkcjonariusza z patrolu dokonującego interwencji oraz treścią notatki urzędowej. Są również konsekwentne w swojej treści. Jednakże podkreślić należy, iż już w swoich pierwszych zeznaniach świadek zastrzegał, iż nie jest pewny przebiegu wszystkich okoliczności (co nie może budzić większych wątpliwości chociażby z uwagi na wielość tego typu interwencji - zresztą sam świadek wskazał, iż w tym miejscu i w tej kwestii był na interwencji jeszcze co najmniej raz). Sąd nie podzielił jednak wskazania świadka, iż widział on samochód oskarżonego w ruchu, który dopiero na widok radiowozu jechał na pobocze i zatrzymał się. Pomijając już fakt, iż przeczył temu sam oskarżony, to wskazać należy, iż z zeznań T. B. (2) jednoznacznie wynika, iż pojazd oskarżonego stał na poboczu i ona wskazała policjantom miejsce, gdzie on się znajduje. Sąd nie ma żadnych podstaw, aby depozycje T. B. (1) w tym zakresie uznać za nie wiarygodne. Nie zmienia to jednak faktu, iż za wiarygodne Sąd uznał wskazania S. Ł., iż w momencie podjęcia interwencji samochód miał włączony silnik, oskarżony znajdował się za jego kierownicą, zaś jego stan wskazywał, iż może być on pod działaniem alkoholu. Okoliczności te w połączeniu z treścią opinii biegłych w zakresie retrospektywnych badań stanu trzeźwości prowadzą do jednoznacznego wniosku, iż oskarżony jadąc samochodem i rzucając petardą w dom T. B. (1) był w stanie nietrzeźwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia M. B.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie czasookresu kiedy spożywał alkohol za niewiarygodne. Oskarżony podnosił bowiem, iż wypił alkohol (100 ml wódki i 500 ml piwa) stojąc już na poboczu ulicy (...) i oczekując na bliżej niesprecyzowanego kolegę. Pomijając już fakt, iż wyjaśnienia takie już z uwagi na swoją treść brzmią mało wiarygodnie - oskarżony nie wskazywał dokładnych danych personalnych kolego oraz stwierdził, iż to kolega miał wracać samochodem, a mimo to sam przez cały czas znajdował się za kierownicą pojazdu - to wskazać należy, iż jego wersję wykluczyła opinia biegłych w zakresie badań retrospektywnych. Biegli bowiem jednoznacznie wykluczyli prawdziwość wersji podawanej przez oskarżonego w jego wyjaśnieniach i wskazali, iż stwierdzony badaniem stan 2,04 promilla był dużo wyższy niż ten, który osiągnąłby oskarżony po wypiciu zadeklarowanej w swoich wyjaśnieniach ilości alkoholu. Nie wykluczyli jednakże możliwości, iż oskarżony faktycznie w okolicznościach podawanych przez siebie spożył zadeklarowaną ilość alkoholu, jednakże musiałoby to być połączone ze spożyciem przez niego alkoholu w okresie wcześniejszym. W tej sytuacji w momencie jazdy pojazdem znajdowałby się on w stanie nietrzeźwości nie niższym niż 1,3 promilla. Ponieważ w tym zakresie w ocenie Sądu nie da się usunąć wątpliwości i jednoznacznie stwierdzić w jakim czasie i w jakich ilościach M. B. spożywał alkohol - kierując się zasadą określoną w art. 5 § 2 kpk - Sąd rozstrzygnął tę wątpliwość na korzyść oskarżonego i przyjął, że faktycznie po zatrzymaniu się na ul. (...) wypił on 100 ml wódki i 500 ml piwa, jednakże spożywał alkohol również wcześniej i w chwili jazdy samochodem był w stanie nietrzeźwości nie niższym niż 1,3 promilla.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Do bytu przestępstwa określonego w art. 178a § 1 KK wystarczy samo prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Nie ma przy tym znaczenia, czy kierując pojazdem naruszył jeszcze inne przepisy ruchu drogowego, czy też nie. Popełnione ono zostaje, umyślnie, w momencie gdy pijany kierowca wsiada za kierownicę pojazdu i rusza w drogę. Biorąc pod uwagę, że w wydychanym przez oskarżonego powietrzu stwierdzono obecność co najmniej 1,3 promila alkoholu (z uwzględnieniem wszystkich okoliczności, o których była mowa poprzednio), spełnione zostały przesłanki jego odpowiedzialności z art. 178a § 1 KK, będąc przy tym czynem zawinionym, karygodnym i społecznie szkodliwym w stopniu wyższym niż znikomy.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

1

1

Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 KK. Jako okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego uprzednią sądową niekaralność.

Sąd uznał, że nie ma potrzeby orzekania w stosunku do oskarżonej kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd zachowanie M. B. poczytał jako jednorazowy wybryk, a mając na względzie jego uprzednią niekaralność zakłada, iż podobne zachowanie nie zdarzy się w przyszłości. Tym samym nie ma potrzeby sięgania po najsurowszy rodzaj kary przewidziany przez art. 178a § 1 KK. Dlatego też Sąd skorzystał z możliwości, jaką daje mu ten przepis i orzekł wobec oskarżonemu karę łagodniejszego rodzaju, tj. karę samoistnej grzywny.

Zdaniem Sądu kara 200 stawek dziennych grzywny ta jest adekwatna do stopnia winy M. B. oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Spełni także cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania oraz cele represyjne względem osoby oskarżonego.

Określając wysokość jednaj stawki dziennej na kwotę 15 złotych Sąd uznał, iż odpowiada ona aktualnej kondycji finansowej i majątkowej oskarżonego i nie powinna stanowić dla niej nadmiernej uciążliwości, zwłaszcza że jest on kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu.

M. B.

2

1

Stosownie do treści art. 42 § 2 KK Sąd zobligowany był, by orzec w stosunku do oskarżonego M. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wymierzając ów środek karny w rozmiarze 3 lat Sąd miał na uwadze wagę naruszonej przez oskarżonego zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jego stopień nietrzeźwości oraz masowość tego typu przestępstw. Ów środek karny ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa w komunikacji pełniąc funkcję zabezpieczającą. Jego ratio legis polega na tym, by osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa wyłączyć z ruchu drogowego, celem zapewnienia tegoż bezpieczeństwa innym użytkownikom ruch

M. B.

4

1

Sąd zobligowany treścią art. 43a § 2 KK orzekł od oskarżonego M. B. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Orzekając owo świadczenie w najniższym ustawowym rozmiarze tj. 5000 PLN Sąd miał na uwadze uprzednią niekaralność sądową oskarżonego.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

3

1

Na podstawie art. 63 § 4 KK Sąd z mocy prawa na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 07 grudnia 2023 roku.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 KPK i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem opłaty (por. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. 1983 r. Nr 29 poz. 2272 z późn. zmianami) oraz kwotę 911,87 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków sądowych.

7.  Podpis