Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

F o r m u l a r z U K 1

Sygnatura akt

II K 757/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. M.

w dniu 28 czerwca 2004 r. w B., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe (...) w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem T. T. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) w B. przy ul. (...), w ten sposób, że wprowadził go w błąd odnośnie swojej kondycji finansowej oraz zdolności do zapłaty i pomimo trudności finansowych oraz braku wystarczających środków pieniężnych nabył u pokrzywdzonego towary o łącznej wartości 103.782,01 zł za które mu nie zapłacił, czym działał na szkodę ww.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 28 czerwca 2004 r. P. M. jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe (...) w P. kupił u T. T. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) w B. przy ul. (...) kotły gazowe firmy (...) wraz z oprzyrządowaniem o łącznej wartości 103 782,01 zł, za które miał zapłacić w terminie 14 dni tzn. do dnia 12 lipca 2004 r.

Pomimo upływu terminu płatności, przypomnienia o zapłacie, wezwań do zapłaty P. M. nie uregulował płatności za zakupione towary.

Oskarżony w momencie zakupu ani w późniejszym czasie nie informował T. T. o jakichkolwiek swoich kłopotach finansowych. Początkowo zapewniał, iż ureguluje płatność, następnie zaczął unikać pokrzywdzonego, a później nawet przed nim uciekał.

Prawomocnym Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z 30 listopada 2004 r. sygn. akt X GNc 2226/04 Sąd Okręgowy w Łodzi nakazał P. M. zapłatę T. T. kwoty 103 782,01 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 lipca 2014 r. do dnia zapłaty.

Przeprowadzone dwukrotnie w latach 2005-2006 oraz 2009 – 2011 postępowania egzekucyjne przeciwko oskarżonemu zostały umorzone z powodu bezskuteczności egzekucji. W 2006 roku przeciwko P. M. prowadzono 17 postępowań egzekucyjnych.

P. M. nie był karany.

zeznania T. T.

kserokopia faktury VAT nr (...)

przypomnienie o zapłacie

wezwanie do zapłaty

ostatecznie przedsądowe wezwanie do zapłaty

nakaz zapłaty

postanowienia o umorzeniu postępowań egzekucyjnych

informacja o osobie z K.

25 – 26

363 – 364

5

6

7

8

10

15 i 18

264 – 266

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. M.

w dniu 28 czerwca 2004 r. w B., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe (...) w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem T. T. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) w B. przy ul. (...), w ten sposób, że wprowadził go w błąd odnośnie swojej kondycji finansowej oraz zdolności do zapłaty i pomimo trudności finansowych oraz braku wystarczających środków pieniężnych nabył u pokrzywdzonego towary o łącznej wartości 103.782,01 zł za które mu nie zapłacił, czym działał na szkodę ww.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

brak zamiaru doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem;

wyjaśnienia oskarżonego

269-271

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania T. T.

kserokopia faktury VAT nr (...)

przypomnienie o zapłacie

wezwanie do zapłaty

ostatecznie przedsądowe wezwanie do zapłaty

nakaz zapłaty

postanowienia o umorzeniu postępowań egzekucyjnych

informacja o osobie z K.

spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z doświadczeniem życiowym, korespondujące z niekwestionowanymi dokumentami dotyczącymi transakcji i braku wywiązania się z zapłaty ceny

niekwestionowane dokumenty, na których widnieją podpisy oskarżonego

niekwestionowany dokument urzędowy

niekwestionowane dokumenty urzędowe

niekwestionowany dokument urzędowy

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

linia obrony oskarżonego, sprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym; wynik prowadzonego w niedługim czasie po transakcji postępowania egzekucyjnego oraz prowadzenie jednocześnie 17 innych egzekucji przeciwko P. M. wskazuje, iż w rzeczywistości nie miał on zamiaru wywiązania się z umowy; jak sam zresztą podaje oskarżony w swoich wyjaśnieniach miał opóźnienia w płatnościach z poprzednich robót i zalegał z podatkami; w takiej zaś sytuacji nie sposób przyjąć, że dysponował majątkowymi możliwościami zapłaty ceny rzędu 100 000zł; w rzeczywistości jego sytuacja finansowa była na tyle zła, że zapewnianie o możliwości wywiązania się z transakcji to jedynie puste deklaracje, a zatajenie kłopotów z płynnością finansową oraz postawa jaką później prezentował (unikanie pokrzywdzonego i wyjazd poza granice kraju oraz poszukiwanie listem gończym) jasno wskazują, że tak naprawdę chciał oszukać pokrzywdzonego;

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

1

P. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W przypadku przestępstwa oszustwa określonego w art. 286 § 1 kk wymaganym jest, aby sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego zachowania.

Błędem jest niezgodność między obiektywną rzeczywistością, a jej odbiciem w świadomości człowieka.

Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby, przy czym przed podjęciem działania przez sprawcę pokrzywdzony nie ma błędnego wyobrażenia o rzeczywistości. Innymi słowy, w sytuacji wprowadzenia w błąd sprawca wywołuje w świadomości pokrzywdzonego fałszywe wyobrażenie.

W rezultacie wprowadzenia w błąd pokrzywdzony ma rozporządzić mieniem, a więc pomiędzy zachowaniem sprawcy, polegającym na wprowadzeniu w błąd i niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, zachodzić musi związek przyczynowy.

W związku z tym, przyjąć należało, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona występku stypizowanego w art. 286 § 1 kk, a więc oszustwa. P. M. działał bowiem w zamiarze, aby pokrzywdzony sprzedał mu towar z odroczonym terminem płatności, podstępnie zatajając przy tym przed nim swoje kłopoty z płynnością finansową i faktyczny brak możliwości uregulowania ceny. W efekcie czego T. T. wydał przedmiot sprzedaży, ale nie otrzymał za niego zapłaty. Całokształt natomiast przyczyn, z powodu których nie doszło do wykonania zobowiązania (podawanych zresztą przez samego oskarżonego) wskazuje na to, że już w czasie zakupu wywiązanie się przez P. M. z obowiązku zapłaty ceny rzędu 100 000 zł nie było realne.

Ponadto dla przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru zapłacić ceny za uzyskane świadczenie. Wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę. (wyr. SN z 2.10.2015 r., III KK 148/15, L.; podobnie wyr. SN z 18.4.2018 r., III KK 380/17, L.; wyr. SA w Katowicach z 10.8.2018 r., II AKa 247/18, L.).

Zgodnie z art. 4 § 1 kk Sąd stosował ustawę obowiązującą w chwili czynu, gdyż była względniejsza dla oskarżonego. Warunkowo bowiem można było wówczas zawiesić wykonanie kary do 2 lat pozbawienia wolności. Nałożenie co najmniej jednego obowiązku z art. 72 § 1 kk przy warunkowym zawieszeniu jej wykonania nie było obligatoryjne. Ponadto zaś, obowiązywał wówczas art. 152 kkw, który umożliwiał warunkowe zawieszenie wykonania kary po jej zarządzeniu na etapie postępowania wykonawczego.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

1

2 i 3

1

- przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na korzyść oskarżonego uprzednią niekaralność;

- wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia odpowiada przede wszystkim stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, a ponadto pozwala na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do niego, a także czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa;

- oskarżony działał umyślnie oraz w celu osiągnięcia wymiernej korzyści majątkowej;

- swoje zachowanie skierował przeciwko mieniu, które istotnie naruszył, gdyż wartość wyrządzonej szkody jest niebagatelna (ponad 100 000 zł);

- powyższe sprawia, że niedochowanie przez oskarżonego wierności prawu było bardzo wyraźne, a stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu z pewnością był wyższy niż znikomy;

- oskarżony deklaruje co prawda chęć naprawienia szkody, ale pomimo tak znacznego upływu czasu nie podjął w tym celu żadnych realnych działań;

- wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 2 lat próby zobowiązując do wykonania nakazu Sądu Okręgowego w Łodzi z 30 listopada 2004 r. sygn. Akt X GNc 2226/04 w terminie 1 roku i 9 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia; oskarżony nie był bowiem wcześniej karany i zdaniem Sądu zawieszenie wykonania kary na okres próby będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa, zaś nałożenie obowiązku wykonania nakazu zapłaty realnie zmotywuje go do spełnienia deklaracji składanych w tym zakresie; P. M. podaje, iż zarabia ok. 3000 (...), a więc w czasie 21 miesięcy jest w stanie zrealizować nałożony obowiązek.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

5

Na podstawie art. 627 kpk w zw. § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t. j. z 3 stycznia 2018 r. Dz. U. z 2018 r. poz. 265) Sąd zasądził od skazanego na rzecz oskarżyciela posiłkowego poniesione przez niego uzasadnione wydatki z tytułu ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika.

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym (30 zł za informację o osobie z K. i 20 zł ryczałt za doręczenia) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł).

8. PODPIS