Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK598/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. Ż.

Występek z art. 209 § 1 KK polegający na tym, że w okresie od 01.02.2018 r. do 31.07.2018 r. oraz od 01.02.2019 r. do 17.05.2019 r. w B., woj. (...) uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki A. Ż., ustalonego na podstawie protokołu Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia (...). - sygn. akt III RC 63/15 w kwocie po 500 zł. miesięcznie, płatnych do rąk J. P. jako przedstawicielki ustawowej małoletniej, a łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

fakt, iż oskarżony Ł. Ż. jest ojcem małoletniej uprawnionej do alimentów A. Ż.

odpis skrócony aktu urodzenia

22

wysokość świadczenia alimentacyjnego, termin i sposób jego wykonywania

wyciąg z protokołu rozprawy z zawartą w nim ugodą

8, 21, 27

wykonywanie przez oskarżonego alimentów w zaniżonej wysokości w okresie od 01.02.2018 r. do 31.07.2018 r.

karta rozliczeniowa

25 - 26

kserokopie dowodów wpłat

63, 64

zaświadczenie o dokonanych wpłatach

93 - 94

niewykonywanie przez oskarżonego obowiązku alimentacyjnego w okresie od 01.02.2019 r. do 17.05.2019 r. oraz wysokość zadłużenia alimentacyjnego

zaświadczenie o dokonanych wpłatach

93 - 94

zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych małoletniej A. żerek przez jej matkę J. P.

zeznania świadka J. P.

34 - 35

niekorzystanie przez przedstawicielkę małoletniej pokrzywdzonej ze świadczeń z pomocy społecznej

zaświadczenie

18, 19

sytuacja zarobkowa i majątkowa oskarżonego

zaświadczenie ZUS

30

zaświadczenie PUP T.

31

zaświadczenie MOPS T.

32

uprzednia niekaralność oskarżonego

dane o karalności

43, 49

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

odpis aktu urodzenia

niekwestionowany przez strony

1.1.2

wyciąg protokołu rozprawy z ugodą sądową

niekwestionowany przez strony

1.1.3

karta rozliczeniowa

niekwestionowana przez strony

dowody wpłat

niekwestionowane przez strony

zaświadczenie o dokonanych wpłatach

niekwestionowane przez strony

1.1.4

zaświadczenie o dokonanych wpłatach

niekwestionowane przez strony

1.1.5

zeznania świadka J. P.

spójne, logiczne, konsekwentne, znajdujące potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dowodach materialnych w postaci załączonych do akt dokumentów

1.1.6.

zaświadczenie

niekwestionowane przez strony

1.1.7.

zaświadczenia z ZUS, PUP i MOPS

niekwestionowane przez strony

1.1.8.

dane o karalności

niekwestionowane przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.3

dowody wpłat alimentów k. 65 - 67

wpłaty dotyczą okresów nie objętych zarzutem aktu oskarżenia

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

Ł. Ż.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego wyczerpało dyspozycje art. 209 § 1 kk, gdyż wypełnia wszystkie znamiona określone w tym przepisie. W szczególności, oskarżony był zobowiązany do wychowania i oraz utrzymywania swojej córki A. Ż.. Obowiązek ten obciążał go jako rodzica i wynikał z ustawy, a dodatkowo został potwierdzony orzeczeniem sądowym (ugodą zawartą w sprawie III RC 63/15 Sądu Rejonowego w Bełchatowie). W przypisanym okresie Ł. Ż. nie spełniał tej powinności lub spełniał ją jedynie częściowo pomimo tego, że miał realne możliwości zadośćuczynienia obowiązkowi alimentacji. Był bowiem zdrowy, podejmował się prac dorywczych i pracy stałej oraz osiągał dochody.

Ponieważ jednocześnie zadłużenie alimentacyjne przekracza równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych (tj. kwota 1.500 złotych = 500 złotych alimentów x trzy miesiące x jedno dziecko) uzasadniona jest kwalifikacja zachowania oskarżonego z art. 209 § 1 kk.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Ż.

1

1

Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Jako okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu oraz uprzednią niekaralność.

Sąd uznał, że nie ma potrzeby orzekania w stosunku do oskarżonego kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd zachowanie oskarżonego poczytał jako jednorazowy wybryk, a mając na względzie jego uprzednią niekaralność zakłada, iż podobne zachowanie nie zdarzy się w przyszłości. Tym samym nie ma potrzeby sięgania po najsurowszy rodzaj kary przewidziany przez art. 209 § 1 kk. Dlatego też Sąd skorzystał z możliwości, jaką dają mu przepisy Kodeksu Karnego i orzekł wobec oskarżonego karę łagodniejszego rodzaju, tj. karę ograniczenia wolności.

Zdaniem Sądu kara 5 miesięcy ograniczenia wolności ta jest adekwatna do stopnia winy Ł. Ż. oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Spełni także cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania oraz cele represyjne względem osoby oskarżonego. Określając wysokość pracy na cele społeczne na 30 godzin w stosunku miesięcznym Sąd uznał, iż kara taka odpowiada stopniowi winy i stopniowi społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i nie powinna stanowić dla niego nadmiernej uciążliwości.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Ż.

2

2

Sąd skorzystał z możliwości, jaką daje mu art. 34 § 3 kk i na podstawie art. 72 § 1 pkt. 3 kk zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku bieżącej alimentacji na utrzymanie córki A. Ż..

Ł. Ż.

3

3

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 a także § 17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego poniesione przez niego wydatki z tytułu ustanowienia pełnomocnika w kwocie 1.008 zł.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania wobec oskarżonego wnioskowanej przez obronę instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Pomijając już fakt, iż oskarżony jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego miał możliwość doprowadzenia do umorzenia postępowania karnego w oparciu o zapis art. 209 § 4 KK i z możliwości takiej nie skorzystał, to wskazać należy, iż ocena całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala na przyjęcie stanowiska, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz stopień jego winy jest nieznaczny. Wskazać bowiem należy, iż oskarżony nie czynił w zasadzie żadnych starań, aby chociażby w części zniwelować zaległości alimentacyjne, zaś bieżące alimenty (te po okresie objętym zarzutem) wykonywał często w kwotach znacznie odbiegających od kwoty wynikającej z ugody zawartej w sprawie III RC 63/15. Rezultatem takiego zachowania jest fakt, iż zaległości alimentacyjne oskarżonego regularnie wzrastają - na dzień 31.01.2018 r. wynosiły 12.177,93 złotych, na dzień 17.05.2019 r. wynosiły 17.223,23 złotych, zaś na dzień 13.01.2020 r. - 17.672,96 złotych (zaświadczenie komornicze k. 93 - 94). Tym samym uznać należy, iż oskarżony w dalszym ciągu trwa w zachowaniu, które może być kwalifikowane z art. 209 kk. Fakt, iż skazanie w przedmiotowej sprawie może utrudnić mu staranie się o pracę w żaden sposób nie może wpływać na rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie. Pomijając już fakt, iż Ł. Ż. nie musi być żołnierzem zawodowym (wszak istnieje wiele innych zawodów, w których może on rozwinąć swoją aktywność) to pamiętać należy, iż przedmiotowe postępowanie nie jest nagrodą dla oskarżonego, a konsekwencją jego wcześniejszych zachowań sprzecznych z przepisami obowiązującego prawa. W świetle wszystkich okoliczności przedmiotowych i podmiotowych niniejszego postępowania warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego Ł. Ż. byłoby w ocenie Sądu nadmiernym promowaniem jego osoby.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego i ciążący na nim obowiązek alimentacyjny, Sąd uznał, iż obciążenie Ł. Ż. kosztami postępowania i opłatą byłoby dla niego nadmierną uciążliwością i dlatego też na podstawie art. 624 § 1 KPK i art. 17 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych /Dz. Ust. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm./ zwolnił go od ich ponoszenia.

6.  1Podpis