Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 567/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

W. W. (1)

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 3 k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. polegające na tym, że oskarżony w okresie od dnia 28.02.2013r. do dnia 23.04.2013 roku w lokalu (...) znajdującym się w B. przy ul. (...) oraz w okresie od dnia 28.02.2013r. do dnia 11.06.2014 roku w lokalu (...)” znajdującym się w B. przy ul. (...), urządzał gry hazardowe łącznie na dwóch automatach (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze hazardowej, poza kasynem gry, bez udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, wbrew przepisom art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie od 28 lutego 2013 roku do 11 czerwca 2014 roku oskarżony W. W. (1) wraz z żoną I. W. prowadzili w B. na ul. (...) dwa lokale o nazwach „(...)” oraz „(...)

W dniu 28 lutego 2013 roku pomiędzy (...). W. W. (2), B. S. a spółką (...) z siedzibą w W. została zawarta umowa dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym na ul. (...), wskutek której umożliwiono spółce (...). zainstalowanie w (...) urządzenia do gier (...). Zgodnie z treścią umowy spółka (...) z tytułu umowy dzierżawy miała płacić wydzierżawiającemu od chwili uruchomienia urządzenia czynsz dzierżawny w wysokości ustalonej procentowo (40%) od uzyskiwanego przez dzierżawcę przychodu z tytułu przedmioty dzierżawy, tj. eksploatacji tzw. „kiosku” (urządzenia (...)). Umowę dzierżawy w imieniu wydzierżawiającego podpisał oskarżony W. W. (1).

W dniu 28 lutego 2013 roku pomiędzy (...) I. W. a spółką (...). z siedzibą w W. została zawarta umowa dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym na ul. (...), wskutek której umożliwiono spółce (...). zainstalowanie w Barze (...) urządzenia do gier (...). Zgodnie z treścią umowy spółka (...) z tytułu umowy dzierżawy miała płacić wydzierżawiającemu od chwili uruchomienia urządzenia czynsz dzierżawny w wysokości ustalonej procentowo (40%) od uzyskiwanego przez dzierżawcę przychodu z tytułu przedmioty dzierżawy, tj. eksploatacji tzw. „kiosku” (urządzenia (...)). Umowę dzierżawy w imieniu wydzierżawiającego podpisał oskarżony W. W. (1).

umowa dzierżawy powierzchni w lokalu Bar (...)

k. 8 - 9

umowa dzierżawy powierzchni w lokalu „(...)

k. 39 - 40

karty rozliczeniowe urządzenia internetowego

k. 36 - 38

H. N. jako dobra znajoma I. W. pomagała jej w pracy w lokalach. Włączała ona i wyłączała urządzenia (...) zainstalowane przez spółkę (...) w (...)na ul. (...) i (...) na ul. (...). Urządzenia te były włączone przez cały czas otwarcia barów i umożliwiały one klientom – po wrzuceniu pieniędzy do akceptora – grę na automatach.

Oskarżony W. W. (1) nie posiadał kluczy do automatów. Eksploatacją, serwisowaniem czy bieżącymi naprawami urządzeń zajmowała się firma zewnętrzna w ramach współpracy ze spółką (...) Sp. z o.o.

zeznania świadka H. N.

k. 31 – 32

k. 322

zeznania świadka P. B.

k. 322

W dniu 23 kwietnia 2013 roku w ramach ogólnopolskiej akcji dotyczącej nielegalnych gier hazardowych przeprowadzono kontrolę w Barze (...) na ul. (...), podczas której zatrzymano automat do gier (...) zainstalowany w lokalu przez spółkę (...) Podczas kontroli na miejscu obecny był właściciel baru – oskarżony W. W. (1).

W dniu 11 czerwca 2014 roku przez Urząd Celny w P. w obecności osoby obsługującej H. N. przeprowadzona została natomiast kontrola w (...)na ul. (...). W wyniku niniejszej kontroli funkcjonariusze zatrzymali urządzenie do gier (...) zainstalowane w lokalu przez spółkę (...)

notatka urzędowa

k. 2

protokół przeszukania (...)” wraz ze spisem i opisem rzeczy

k. 3 - 5

protokół kontroli „(...)

k. 27 - 28

protokół zatrzymania rzeczy wraz ze spisem i opisem rzeczy

k. 33 - 35

Zatrzymane w lokalach (...) i (...) urządzenia do gier (...) zostały przebadane przez biegłego sądowego z zakresu informatyki, telekomunikacji oraz automatów do gier.

Badane urządzenia umożliwiały rozgrywanie gier hazardowych o charakterze losowym przez internet, a ze względu na specyfikę działania podlegają przepisom ustawy o grach hazardowych.

opinia dot. urządzenia (...) b/n (nr wewn. (...))

k. 60 – 174

opinia dot. urządzenia (...) b/n (nr wewn. (...))

k. 175 - 271

Oskarżony W. W. (1) nie był w przeszłości karany sądownie.

karta karna

k. 272

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

W. W. (1)

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 3 k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. polegające na tym, że oskarżony w okresie od dnia 28.02.2013r. do dnia 23.04.2013 roku w lokalu (...)znajdującym się w B. przy ul. (...) oraz w okresie od dnia 28.02.2013r. do dnia 11.06.2014 roku w lokalu (...)” znajdującym się w B. przy ul. (...), urządzał gry hazardowe łącznie na dwóch automatach (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze hazardowej, poza kasynem gry, bez udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, wbrew przepisom art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- brak udziału w okresie zarzucanego czynu w prowadzeniu lokali (...) i (...), rzekomo należących wówczas do zięcia oskarżonego S. B.,

- brak korzyści osiąganych z tytułu umów dzierżawy ze spółką (...),

- brak świadomości co do nielegalności urządzeń do gier wstawionych do ww. lokali

wyjaśnienia oskarżonego

k. 48 – 49

k. 308 - 309

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

notatka urzędowa

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

1.1.1.

protokół przeszukania (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

1.1.1.

umowa dzierżawy powierzchni w lokalu (...)

Wiarygodny dokument, niekwestionowany przez strony tak co do jego autentyczności, jak i treści.

1.1.1.

protokół kontroli „(...)”

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

1.1.1.

protokół zatrzymania rzeczy wraz ze spisem i opisem rzeczy

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

1.1.1.

karty rozliczeniowe urządzenia internetowego

Wiarygodne dokumenty, niekwestionowane przez strony tak co do ich autentyczności, jak i treści.

1.1.1.

umowa dzierżawy powierzchni w lokalu „(...)

Wiarygodny dokument, niekwestionowany przez strony tak co do jego autentyczności, jak i treści.

1.1.1.

opinia dot. urządzenia (...) b/n (nr wewn. (...))

Pełna, jasna, zrozumiała, zawierająca wyczerpującą charakterystykę badanego urządzenia. Sąd nie znalazł więc podstaw do zakwestionowania wniosków płynących ze sporządzonej opinii.

1.1.1.

opinia dot. urządzenia (...) b/n (nr wewn. (...))

Pełna, jasna, zrozumiała, zawierająca wyczerpującą charakterystykę badanego urządzenia. Sąd nie znalazł więc podstaw do zakwestionowania wniosków płynących ze sporządzonej opinii.

1.1.1.

karta karna

Dokument urzędowy, wiarygodny, niekwestionowany przez strony, potwierdzający uprzednią niekaralność oskarżonego.

1.1.1.

zeznania świadka H. N.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania prawdomówności świadka. Treść złożonych przez H. N. depozycji nie wskazywała na instrumentalny charakter zeznań. Świadek opowiadała wyłącznie o okolicznościach i zdarzeniach jej znanych. Wyraźnie wskazywała, czego nie wie bądź nie pamięta. Nie próbowała także uzupełniać zeznań informacjami, co do których pewności nie miała.

Bezpośrednie przesłuchanie świadka na rozprawie nie było możliwe z uwagi na jego śmierć (odpis aktu zgonu – k. 316).

1.1.1.

zeznania świadka P. B.

Spójne, zrozumiałe, konsekwentne i przekonujące, posłużyły jednak sądowi wyłącznie w zakresie ustaleń dotyczących podmiotu, który zajmował się eksploatacją, serwisowaniem czy bieżącymi naprawami urządzeń zainstalowanych w lokalach (...)i (...)

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

wyjaśnienia oskarżonego

W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego jawiły się jako nieprzekonujące, sprzeczne z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania oraz doświadczenia życiowego i stanowiły one wyłącznie nieprzekonującą linię obrony, przygotowaną przez sprawcę na potrzeby toczącego się postępowania karnego, celem uniknięcia odpowiedzialności za przestępczą działalność.

Wyjaśnieniom W. W. (1) zaprzeczał zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, co można zobrazować na następujących przykładach:

- twierdzenia oskarżonego o tym, jakoby nie miał on nic wspólnego z prowadzeniem w okresie zarzucanego czynu lokali(...)i F. w B., które należały wówczas do jego zięcia S. B. zostały podważone dowodami z dokumentów: umów dzierżawy, jak i na skutek zeznań świadka H. N. – świadek pomagała przy obsłudze barów z uwagi na dobrą znajomość z żoną oskarżonego I. W., co wyraźnie świadczy, że prowadzeniem lokali w okresie inkryminowanego zachowania zajmowali się właśnie małżonkowie W. I. W.; na fakt prowadzenia bieżących spraw związanych z działalnością tychże lokali przez oskarżonego W. W. (1) w sposób oczywisty i bezsprzeczny wskazują zresztą złożone przez niego na umowach dzierżawy części powierzchni ww. lokali spółce (...) z siedzibą w W. własnoręczne podpisy,

- sąd nie dał również wiary oskarżonemu w zakresie, w jakim twierdził on, że nie osiągał żadnych korzyści z dzierżawy oraz nie miał świadomości co do nielegalności zainstalowanych w lokalach urządzeń – sama treść zawartych umów dzierżawy świadczy o tym, że W. W. (1) zdawał sobie sprawę z charakteru współpracy ze spółką (...).; wiedział on, że gry na automatach (...) mogą przynieść zysk, skoro czynsz dzierżawny został określony procentowo, jako udział w przychodzie pochodzącym z przedmiotu dzierżawy (40% tego przychodu); o tym, że oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z nielegalnego, hazardowej profilu działalności spółki (...)., z którą nawiązał współpracę świadczy zarazem jego zachowanie po kontroli przeprowadzonej w lokalu Kaprys – wszak mimo tej kontroli i zatrzymania urządzenia (...) zainstalowanego w tym lokalu, sprawca nadal czerpał korzyści z automatu w lokalu (...) nie czyniąc żadnych kroków celem wypowiedzenia spółce(...) umowy dzierżawy części tego lokalu, jak i likwidacji zainstalowanego przez niniejszy podmiot urządzenia,

- wyjaśnienia W. W. (1) w kwestii eksploatacji, serwisowania oraz bieżących napraw zainstalowanych przez spółkę (...). sąd uznał natomiast nie tyle za niewiarygodne, co irrelewantne dla przypisania oskarżonemu odpowiedzialności karnej – mimo iż sprawca nie miał kluczy i bezpośredniego dostępu do urządzeń w lokalach, tak świadomie uczestniczył on w przestępczym procederze, czerpiąc zyski z nielegalnej działalności hazardowej, do czego sąd odniósł się szerzej w części uzasadnienia dotyczącej podstawy prawnej skazania (ściślej: rozumienia pojęć „prowadzenia” oraz „urządzania” gier hazardowych).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

W. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że swoim zachowaniem W. W. (1) wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s. zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi gry hazardowe. Sprawca działał zarazem z celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze hazardowej.

Nie rozwodząc się szczegółowo i nie przytaczając ponownie rozważań poczynionych w przedmiocie oceny zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, sprawstwo oskarżonego sąd ustalił między innymi w oparciu o takie okoliczności jak:

- faktyczne prowadzenie bieżących spraw związanych z działalnością zarówno(...) jak i (...), wyrażające się między innymi we własnoręcznym podpisaniu umów dzierżawy części powierzchni tychże lokali spółce (...),

- treść postanowień umów dzierżawy części powierzchni lokali spółce (...)., zgodnie z którymi spółka miała płacić wydzierżawiającemu czynsz dzierżawny określony jako procentowa kwota przychodu z przedmiotu dzierżawy, tj. gry na zainstalowanych w lokalach automatach (wskazuje przy tym na towarzyszący sprawcy cel osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze hazardowej),

- zeznania świadka H. N. oraz karty rozliczeniowe wskazujące na to, że urządzenia były uruchomione przez cały czas otwarcia barów i umożliwiały klientom po wpłaceniu pieniędzy do akceptora gry losowe na automatach,

- wnioski płynące z opinii biegłego po zbadaniu zatrzymanych urządzeń i szczegółowym, wyczerpujących opisie charakterystyki ich działania.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych, w tym komputerowych, zawierające element losowości. Status gier na automatach posiadają także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy, (art. 2 ust. 5 ww. ustawy).

Sporządzone w sprawie opinie biegłego dot. zatrzymanych urządzeń (...) które sąd ocenił w powiązaniu z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, m. in. umowami dzierżawy, zeznaniami świadka H. N. i kartami rozliczeniowymi urządzeń – pozwoliły sądowi ponad wszelką wątpliwość ustalić charakter gier prowadzonych na urządzeniach zainstalowanych w lokalach (...)i (...)w B..

Dodatkowo podkreślić należy, iż w świetle art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy, działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry.

Stosownie natomiast do treści art. 23a ust. 1 UGH, automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego. Rejestracja taka następuje po spełnieniu warunków określonych w ustawie, na podstawie opinii jednostki badającej upoważnionej do badań technicznych automatów i urządzeń do gier (wbrew twierdzeniom obrony – sama opinia jednostki nie jest więc wystarczająca) i dopiero ona oznacza dopuszczenie urządzenia do eksploatacji. Rejestracji dokonuje się zarazem na określony czas 6 lat i wygasa ona z upływem okresu, na jaki została dokonana, a także w przypadku wycofania z eksploatacji automatu lub urządzenia do gier. (art. 23a ust. 2, 3 i 6 ustawy).

Powyższe oznacza, iż istnieje obowiązek rejestracji automatów i urządzeń do gier wskazanych w ustawie, którego to z pewnością W. W. (1) nie spełnił. Poza tym oskarżony nie posiadał koncesji ani zezwolenia, jak również nie wykonywał monopolu Skarbu Państwa. W konsekwencji tego, spełnione zostały wszystkie znamiona przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. polegającego na urządzaniu lub prowadzeniu gier na automatach wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

Odnosząc się natomiast do zarzutu obrony, jakoby oskarżony nie „prowadził” ani nie „urządzał” gier hazardowych, a tym samym nie wypełnił znamion przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s., sąd uznał zarzut ten za zasadny jedynie w części, dokonując stosownej zmiany opisu zarzucanego W. W. (1) czynu. Aby jednak w pełni ocenić charakter przypisanego sprawcy zachowania, należy najpierw przytoczyć i wyjaśnić definicję obu pojąć, a także dokonać rozróżnienia pomiędzy „prowadzeniem” a „urządzeniem” gier hazardowych, i tak oto:

„W opisie czynu zabronionego określonego w art. 107 § 1 k.k.s. ustawodawca posłużył się znamionami „urządzanie” i „prowadzenie”. Znamiona te wywołują rozbieżności interpretacyjne. Przyjąć należy, że „urządzać” to więcej niż tylko „prowadzić”, gdyż „urządzanie” jest pojęciem obszerniejszym treściowo. Obejmuje całość podjętych działań, jak np. układanie systemu i zasad gry, określanie wygranych, zatrudnienie i przeszkolenie pracowników, innymi słowy, zorganizowanie gry, a nie tylko jej prowadzenie. Pogląd ten znajduje także uzasadnienie w treści ustawy o grach hazardowych, która czyni dystynkcję pomiędzy „prowadzeniem działalności w zakresie gier i zakładów” i „bezpośrednim prowadzeniem gry hazardowej”. W judykaturze administracyjnej funkcjonuje zaś ugruntowane stanowisko, że urządzanie gier hazardowych to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, w szczególności: zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej liczbie graczy, utrzymywanie automatów w stanie stałej aktywności, umożliwiającym ich sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, obsługa urządzeń, zatrudnienie i odpowiednie przeszkolenie personelu, zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze” [Zgoliński Igor (red.), Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II, WKP 2021]

Powyższe rozważania obrazują jedynie przykłady działań polegających na „urządzaniu” gier hazardowych ze wskazaniem jednak, iż pojęcie to należy rozumieć szeroko. Zdaniem sądu, w przedmiotowej sprawie, o ile oskarżony W. W. (1) rzeczywiście nie prowadził gier hazardowych (zarówno eksploatacją, serwisowaniem, naprawami czy rozliczeniami zajmowała się inna spółka), tak wypełnił on znamiona „urządzania” gier hazardowych, a to nie tylko poprzez udostępnienie spółce (...). powierzchni celem zainstalowania urządzenia (...), ale także umożliwienie dostępu do automatu nieograniczonej liczbie graczy w postaci klientów (...), włączanie przez pracownika obsługi lokalu automatów do gier (które pozostawały uruchomione przez cały czas otwarcia lokali), a w końcu także i pośredni, ale jednak udział w zyskach z eksploatacji tychże urządzeń – wszak czynsz dzierżawny płatny wydzierżawiającemu został ustalony w umowach dzierżawy jako procentowa kwota (40%) przychodu z przedmiotu dzierżawy, tj. gry na zainstalowanych w lokalach automatach

Sąd zakwalifikował jednocześnie zachowanie sprawcy wypełniające znamiona przestępstwa z art. 107 § 1 i 3 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s., zgodnie z którym
za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. O ile bowiem W. W. (1) przy zawarciu umowy dotyczącej dzierżawy powierzchni (...)działał jako właściciel, tak w przypadku umowy dotyczącej dzierżawy powierzchni (...) faktycznie zajmował się on sprawami związanymi z bieżącą działalnością lokalu należącego do jego małżonki I. W..

Przy przyjętej przez sąd podstawy prawnej skazania wyjaśnienia wymagała również kwestia przypisania sprawcy popełnienia czynu w warunkach czynu ciągłego z art. 6 § 2 k.k.s. W ocenie sądu sprawca dopuścił się jednego czynu zabronionego, gdyż jego działania podejmowane były w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu tej samej sposobności, tj. możliwości wystawienia urządzeń do gier o charakterze losowym w lokalach w B..

Nie umknęło przy tym uwadze tutejszego sądu aktualne orzecznictwo Sądu Najwyższego traktujące, iż „zachowanie osoby, która nie posiadając koncesji na prowadzenie kasyna podejmuje działanie w postaci urządzania gry na automatach w różnych miejscach (miejscowościach, lokalach), stanowi każdorazowo - od strony prawnokarnej - inny czyn, podjęty z zamiarem naruszenia tych przepisów w każdym z tych miejsc” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2022 roku, sygn. akt V KK 3/22, Lex nr 3439075), wedle którego co do zasady art. 6 § 2 k.k.s. nie ma zastosowania do przestępstw kwalifikowanych z art. 107 § 1 k.k.s.

Zdaniem sądu jednak – mimo urządzania przez W. W. (1) gier hazardowych w dwóch różnych lokalach – przez wzgląd nie tylko na bliskość czasową, ale między innymi niewielką odległość pomiędzy oboma barami (oba bary znajdowały się przy tej samej ulicy (...) w B.), jak również ograniczony charakter przestępczej działalności, w okolicznościach niniejszej sprawy zasadnym było przypisanie oskarżonemu działania w warunkach jednego, ciągłego czynu zabronionego.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. W. (1)

1.

1.

Sąd na podstawie art. 107 § 3 k.k.s, wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 10 (dziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych.

Oskarżony jest osobą dojrzałą emocjonalnie i doświadczoną życiowo, jest również poczytalny. W ocenie sądu działał on świadomie, dopuścił się popełnienia inkryminowanego czynu umyślnie, z pełną premedytacją i znajomością potencjalnych konsekwencji swojego niezgodnego z prawem zachowania. Sąd nie dopatrzył się więc żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu sąd uznał zarazem za umiarkowany, mając na względzie między innymi stosunkowo krótki okres przestępnej działalności hazardowej (niespełna 2 miesiące w jednym lokalu oraz niecałe 1,5 roku w drugim), niewielką liczbę wykorzystanych urządzeń do gier losowych (dwa urządzenia), jak również typowy sposób działania sprawcy w przypadku przestępstwa urządzania/prowadzenia gier hazardowych, niewykraczający w żadnej mierze poza charakterystykę znamion określonych w art. 107 § 1 i 3 k.k.s.

Na korzyść oskarżonego przy wymiarze kary sąd uwzględnił także jego uprzednią niekaralność.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, sąd doszedł do przekonania, że samoistna kara grzywny w wysokości 10 stawek dziennych odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa. Poza tym uwzględnia ona podstawowe cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do niego oraz czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymiar stawki dziennej na kwotę 100 złotych sąd ustalił natomiast w oparciu o możliwości zarobkowe sprawcy, z uwzględnieniem przy tym daty przypisanego mu czynu (lata 2013-2014), co pozwalało na korzystniejsze dla oskarżonego określenie tejże stawki.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k., zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą złożyły się ryczałty za doręczenia pism i wezwań w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym.

Sąd wymierzył również ww. opłatę w kwocie 100 złotych w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych jako równowartość 10% orzeczonej wobec niego kary grzywny.

6.  1Podpis