Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Nowak

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Żak

przy udziale Prokuratora:

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 czerwca 2019 r.

sprawy P. L. /L./, urodzonego (...) w B., syna M. i M. z domu Ł.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 stycznia 2019 roku około godz. 17:35 w miejscowości D. gm. S. woj. (...), prowadził po drodze publicznej w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...), czym nie zastosował się do orzeczonych przez Sąd zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonych prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Bełchatowie o sygn. Akt. II K 172/12 z dnia 21.03.2012r i sygn. Akt. II K 85/16 z dnia 18.04.2016r

tj. o czyn z art. 244 kk

1.  oskarżonego P. L. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycje art. 244 k.k. i na podstawie art. 244 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 k.k. orzeka wobec P. L. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat;

3.  zasądza od oskarżonego P. L. na rzecz Skarbu Państwa 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty i 70 (siedemdziesiąt) złotych z tytułu zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 340/19

UZASADNIENIE

na podstawie art. 423 § 1a kpk w zakresie ograniczonym do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynów zarzuconego oskarżonemu.

Zachowanie oskarżonego polegające na tym, że w dniu 16 stycznia 2019 roku około godz. 17:35 w miejscowości D. gm. S., woj. (...), prowadził po drodze publicznej w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...), czym nie zastosował się do orzeczonych przez Sąd zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonych prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Bełchatowie o sygn. akt. II K 172/12 z dnia 21.03.2012 roku i sygn. akt. II K 85/16 z dnia 18.04.2016 roku – wyczerpuje dyspozycję art. 244 KK.

Oskarżony prowadząc wymieniony samochód nie stosował się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, gdyż tego rodzaju środek karny został orzeczony oskarżonemu prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 172/12 na okres 8 lat oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia18 kwietnia 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 85/16 dożywotnio. Tymczasem w dniu zdarzenia oskarżony kierował samochodem osobowym, dla prowadzenia którego wymagane jest prawo jazdy kategorii B. Orzeczony środek karny obowiązywał w okresie od 29 marca 2012 roku, a tym samym kierując pojazdem A. (...) w dniu 16 stycznia 2019 roku oskarżony nie zastosował się do orzeczonego wobec niego zakazu. Tym samym jego zachowanie wyczerpało dyspozycję art. 244 KK.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 KK. Jako okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, zaś na niekorzyść uprzednią sądową wielokrotną karalność.

Sąd uznał, że ustalona pomiędzy oskarżycielem publicznym a oskarżonym kara przedstawiona Sądowi do zatwierdzenia w trybie art. 335 KPK jest właściwą reakcją

karną na zachowanie oskarżonego. Tym samym nie ma potrzeby sięgania po najsurowszy rodzaj kary przewidziany przez art. 244 KK Dlatego też Sąd skorzystał z możliwości, jaką daje mu przepis art. 37a KK i orzekł wobec oskarżonego karę łagodniejszego rodzaju, tj. ograniczenia wolności.

Orzekając karę ograniczenia wolności Sąd na skutek przeoczenia błędnie nie wskazał w podstawie wymiaru kary art. 37a kk, który był podstawą do zastosowania wobec oskarżonej tejże kary w realiach przedmiotowej sprawy.

Zdaniem Sądu kara jednego roku ograniczenia wolności jest adekwatna do stopnia winy P. L. oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Spełni także cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania oraz cele represyjne względem osoby oskarżonego.

Określając rozmiar pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin miesięcznie Sąd uznał, iż odpowiada to aktualnej kondycji finansowej i majątkowej oskarżonego i nie powinna stanowić dla niego nadmiernej uciążliwości.

Stosownie do treści art. 42 § 1a pkt. 2 KK Sąd zobligowany był, by orzec w stosunku do oskarżonego P. L. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wymierzając ów środek karny w rozmiarze czterech lat Sąd miał na uwadze wagę naruszonej przez oskarżonego zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ów środek karny ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa w komunikacji pełniąc funkcję zabezpieczającą. Jego ratio legis polega na tym, by osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa wyłączyć z ruchu drogowego, celem zapewnienia tegoż bezpieczeństwa innym użytkownikom ruchu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt. 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), nakładając na oskarżonego obowiązek zwrotu wydatków poniesionych w toku postępowania w kwocie 70 złotych oraz opłaty w kwocie 180 złotych.