Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 290/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. U.

I.  Występek z art. 257 kk polegający na tym, że w dniu 11 stycznia 2025 roku w B., woj. (...), w sieci Internet za pośrednictwem portali społecznościowych z konta użytkownika o nazwie P. P. publicznie znieważał osoby narodowości żydowskiej z powodu ich przynależności narodowej, w ten sposób, że używał wobec nich określeń powszechnie uznanymi za obelżywe poprzez nazywanie ich aszkenazyjskimi ścierami.

II.  Występek z art. 257 kk polegający na tym, że dniu 14 stycznia 2025 roku w B., woj. (...), w sieci Internet za pośrednictwem portali społecznościowych z konta użytkownika o nazwie P. P. publicznie znieważał osoby narodowości żydowskiej i ukraińskiej z powodu ich przynależności poprzez nazywanie ich kurestwem żydowskim, chazarskim i ukraińskim.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. U. posiada publiczny profil na portalu społecznościowym F. o nazwie (...). Jest jego jedynym użytkownikiem. Oskarżony na profilu tym za pośrednictwem Internetu wielokrotnie udostępniał publiczne posty i prowadził transmisje na żywo o tematyce narodowościowej.

Wyjaśnienia P. U.

87 - 88,

129 v.

screen postów na portalu F.

16 - 19

W dniu 11 stycznia 2025 r. oskarżony na swoim profilu (...) na portalu społecznościowym F. udostępnił post, w którym publicznie znieważył osoby narodowości żydowskiej z powodu ich przynależności narodowej, w ten sposób, że użył wobec nich określenia powszechnie uznanego za obelżywe nazywając ich " aszkenazyjskimi ścierami ". Oskarżony w poście tym udostępnił link do strony ivrozbiorpolski.pl. (...) stronie tej była udostępniona lista rzekomo żydowskich nazwisk osób publicznych w Polsce.

zeznania K. D.

7 - 8, 132 v.

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa wraz z załącznikiem

1 - 3, 14 - 18

płyta DVD-R z nagraniem

30

protokół oględzin płyty DVD-R

31 - 34

screen postu na portalu F.

19, 35 - 40

P. U. w dniu 14 stycznia 2025 roku za pośrednictwem Internetu na swoim profilu P. P. na portalu społecznościowym F. prowadząc za pośrednictwem Internetu transmisje na żywo publicznie znieważył osoby narodowości żydowskiej i ukraińskiej z powodu ich przynależności, w ten sposób że nazwał ich " kurestwem żydowskim, chazarskim i ukraińskim ".

zeznania K. D.

7 - 8, 132 v.

płyta CD z nagraniem

13

protokół oględzin płyty CD

23 - 28

P. U. był wielokrotnie karany, w tym m.in.:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 9 maja 2022 r., sygn akt II K 935/21 za przestępstwo z art. 255 § 1 i § 2 kk, art 256 § 1 kk i art 257 kk

- wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 stycznia 2023 r., sygn. akt III K 107/22 za przestępstwa z art 257 kk, art 256 § 1 kk i inne.

dane o karalności

43 - 49

odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb., sygn akt III K 107/22

60 - 61

akta sprawy SR w Bełchatowie, sygn. akt II K 935/21

załącznik

odpis wyroku łącznego SO w Piotrkowie Tryb., sygn akt III K 14/23

62 - 63

odpis wyroku SA w Łodzi, sygn akt II AKa 247/23

64

odpis wyroku SR w Szubinie, sygn akt II K 226/22

77 - 78

obliczenie kary

65

zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy

66

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania K. D.

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa wraz z załącznikiem

Sąd pozytywnie ocenił zeznania świadka K. D., gdyż były jasne, spójne i konsekwentne. Świadek pełni funkcję prezesa zarządu Ośrodka (...). Pełniąc wskazaną funkcję reaguje na wszelkiego rodzaju działania osób, które swoimi poglądami znieważają osoby narodowości żydowskiej z powodu ich przynależności narodowej. P. U. jest mu osobą dobrze znaną. Przeciwko oskarżonemu składał już inne zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Jego zeznania korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w tym załączonymi do akt nagraniami i screenami postów zamieszczanych przez P. U. na swoim profilu na portalu społecznościowym F..

screen postów na portalu F.

protokół oględzin płyty DVD-R

protokół oględzin płyty CD

płyta CD z nagraniem

płyta DVD-R z nagraniem

Ustalając stan faktyczny, Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody z dokumentów przeprowadzonych w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby i organy do tego uprawnione. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności ani wiarygodności. W połączeniu z osobowym materiałem dowodowym stanowią pełnowartościowe źródło dowodowe.

karta karna

akta sprawy SR w Bełchatowie, sygn. akt II K 935/21

odpis wyroku SO w Piotrkowie Tryb., sygn akt III K 107/22

odpis wyroku SR w Szubinie, sygn akt II K 226/22

odpis wyroku SA w Łodzi, sygn akt II AKa 247/23

odpis wyroku łącznego SO w Piotrkowie Tryb., sygn akt III K 14/23

Niekwestionowane dokumenty urzędowe potwierdzające wcześniejszą karalność oskarżonego.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego P. U.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne, gdyż były sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym nagranymi załączonymi do akt sprawy z dnia 11 stycznia 2025 r. i 14 stycznia 2025 r. oraz protokołem oględzin tychże nagrań, a także zeznaniami świadka K. D.. Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego odmówił składania wyjaśnień, natomiast w postępowaniu sądowym składając wyjaśnienia nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jednocześnie potwierdził, że jest on jedynym użytkownikiem profilu o nazwie (...) na portalu społecznościowym F., a także był autorem wpisu o wskazanej w stawianym mu w punkcie I zarzutu treści, oraz podczas prowadzonej na żywo transmisji wypowiadał się o osobach narodowości żydowskiej i ukraińskiej. Oskarżony twierdził jednak, że swoimi wypowiedziami nie chciał urazić narodu żydowskiego, czy osób narodowości ukraińskiej, którzy przyjeżdżają i pracują w Polsce, a jedynie mówi o banderowcach. Ponadto oskarżony dodał, że ma prawo do wyrażania własnych opinii i swojego zdania, a władze publiczne nie mają prawa go cenzurować. Zdaniem Sądu jego wyjaśnienia stanowiły przyjętą przez niego linię obrony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II

P. U.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 257 kk karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby.

Głównym przedmiotem ochrony art. 257 KK jest porządek publiczny i z tego też powodu przepis ten znalazł się w rozdziale XXXII Kodeksu Karnego. Dokonywane publicznie zamachy na cześć osób należących do wskazanych w dyspozycji art. 257 KK grup mogą bowiem w poważnym nawet stopniu zakłócić porządek publiczny i prowadzić do destabilizacji ładu społecznego, a ich tolerowanie mogłoby w konsekwencji prowadzić do poważniejszych jeszcze naruszeń. Przedmiotem ochrony art. 257 KK są też cześć i nietykalność cielesna osób należących do wskazanych w nim grup (por. R.A. S., Przestępstwo publicznego znieważenia, s. 26).

Przestępstwo ma charakter powszechny, jego sprawcą może być każda osoba zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Czynność sprawcza polega na znieważaniu wskazanych w art. 257 KK grup osób lub poszczególnej osoby. Zniewagę należy rozumieć tak samo jak na tle art. 216 KK (por. uw. do tego artykułu), jako zachowanie, które uwłacza godności człowieka, wyraża pogardę wobec niego, a ocenę danej wypowiedzi jako znieważającej przeprowadzać należy z odwołaniem się do dominujących w społeczeństwie norm obyczajowych (por. W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 165-170). Nie stanowią natomiast zniewagi wypowiedzi, z których wynika jedynie pewne lekceważenie danej osoby (tak W. K., Zniesławienie i zniewaga, s. 174; odmiennie A. M., KK. Komentarz, 2010, s. 486) czy nieco pobłażliwy stosunek do niej.

Przedmiotem czynności sprawczej w przypadku zniewagi jest grupa ludności lub poszczególna osoba należąca do tej grupy, a w przypadku naruszenia nietykalności cielesnej - osoba należąca do grup chronionych w art. 257 KK. W przypadku zniewagi o tym, czy jest skierowana pod adresem konkretnej osoby, czy też całej grupy, decyduje jej treść. Wydaje się, że niektóre zniewagi mogą być sformułowane w taki sposób, że sprawca jednocześnie znieważa konkretnego przedstawiciela danej grupy, jak i całą grupę jako taką. Podkreślenia wymaga także to, że znamiona analizowanego przestępstwa nie mogą zostać wyczerpane przez skierowanie zachowania sprawcy na inne grupy niż te wskazane wprost w przepisie.

Warunkiem bezprawności i karalności opisanych w art. 257 KK zachowań, jest to, by sprawca dopuścił się ich publicznie. Zniewaga niepubliczna z powodów wskazanych w art. 257 wypełniać będzie jedynie znamiona występku z art. 216 § 1 KK.

Mając na uwadze powyższe rozważania o istocie czynu z art. 257 kk nie ulega wątpliwości, iż oskarżony P. U. dopuścił się znieważenia osób narodowości żydowskiej z powodu ich przynależności narodowej w ten sposób, iż za pośrednictwem Internetu na swoim publicznym profilu (...) udostępnił post, w którym użył wobec nich określeń powszechnie uznanych za obelżywe poprzez nazwanie ich " aszkenazyjskimi ścierami " (zarzut z punktu I), a także również za pośrednictwem Internetu, podczas prowadzonej transmisji na żywo na swoim publicznym profilu (...) na portalu społecznościowym F. znieważył osoby narodowości żydowskiej i ukraińskiej z powodu ich przynależności poprzez nazwanie ich " kurestwem żydowskim, chazarskim i ukraińskim " (zarzut z punktu II).

Sąd nie podziela przekonania oskarżonego, iż posty publikowane przez niego na portalu społecznościowym F. i stwierdzenia wypowiadane podczas prowadzonych przez niego tzw. live-ów są jedynie korzystaniem przez niego ze swobody wypowiedzi. Kierowanie wobec innych osób słów powszechnie uważanych za obelżywe ze względu na przynależność rasową należy traktować jako publiczne wzywanie innych osób do odczuwania i utrwalenia negatywnych emocji, niechęci oraz wrogości wobec przedstawicieli odmiennej narodowości.

Zarzucane oskarżonemu czyny z art. 257 kk mogą być popełnione jedynie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Racją penalizacji jest zwalczanie celowej, intencjonalnej wrogości o podłoży rasistowskim, nacjonalistyczny lub religijnym. Wprawdzie oskarżony P. U. argumentował, iż swoim postępowaniem chciał jedynie wyrazić swoją opinię o banderowcach, a nie obrazić osoby pochodzenia żydowskiego czy ukraińskiego, jednakże zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż post dodawany przez oskarżonego w dniu 11 stycznia 2025 r. czy słowa wypowiedziane podczas transmisji w dniu 14 stycznia 2025 r. były obraźliwe i znieważały osoby narodowości żydowskiej i ukraińskiej z powodu ich przynależności narodowej.

Czyny przypisane oskarżonemu są zawinione. Można mu przypisać winę w czasie ich popełnienia albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby. W tym miejscu należy podkreślić, iż oskarżony jest człowiekiem dorosłym, który powinien przewidywać konsekwencje swojego zachowanie. Nie można usprawiedliwiać zachowania oskarżonego jego prawem do korzystania ze swobody wypowiedzi. Jakkolwiek wolność wypowiedzi jest zagwarantowana w art. 54 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, to jej granice wyznacza godność człowieka. Nie ulega wątpliwości, iż swoimi komentarzami oskarżony granicę tę przekroczył. Warto również zauważyć, iż zachowanie oskarżonego nie było jednorazowe i incydentalne, ale powtórzyło się w krótkim okresie czasu. P. U. zamieszczając post o treści wskazanej w akcie oskarżenia na swoim publicznym profilu na portalu F. oraz wypowiadając się w prowadzonych przez siebie transmisjach na żywo o osobach narodowości żydowskiej i ukraińskiej znieważył je.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. U.

1.

I, II

Przestępstwo z art. 257 kk przypisane oskarżonemu zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd skorzystał z instytucji ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk, gdyż oskarżony dopuścił się obu czynów działając w krótkich odstępach czasu przy wykorzystaniu takiej samej sposobności zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich.

Rozważając kwestię kary dla oskarżonego za przypisane mu w wyroku czyny, Sąd miał na względzie przesłanki określone w dyrektywach wymiaru kary ujętych w art. 53 kk. W myśl tego przepisu, sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego (prewencja szczególna), a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zaspokojenie potrzeby poczucia sprawiedliwości (prewencja ogólna). Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art 257 kk w zw. z art 91 § 1 kk bezwzględną karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę pozbawienia wolności Sad miał na względzie przede wszystkim konieczność wychowawczego oddziaływania na oskarżonego, który nie ma żadnych refleksji dotyczących niewłaściwych aspektów swojego zachowania. Należy podkreślić, iż tego typu zjawiska są niezwykle groźne społecznie. Ilość tego typu przestępstw na terenie naszego kraju wzrasta, w związku z czym konieczne jest stosowanie m.in. surowej represji karnej w celu powstrzymania innych potencjalnych sprawców przed popełnieniem tego rodzaju czynów. Równocześnie powinno być wyrazem całkowitego braku tolerancji na takie zachowania. Równocześnie Sąd wziął pod uwagę fakt, iż oskarżony jest osobą karaną, także za przestępstwa tego samego rodzaju. Oskarżony mimo uprzedniego skazania m.in. za czyn z art 257 kk (wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb., sygn.. akt III K 107/22, wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie, sygn. akt II K 935/21) ponownie zdecydował się naruszyć porządek prawny. Sąd uznał zatem za zasadne zastosowani wobec niego kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Tak ukształtowana kara pozwoli na osiągnięcie swoich celów wychowawczych i zapobiegawczych. Spełni również swoją funkcję prewencyjną i zapewni skuteczną walkę z tym zjawiskiem.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych, ponieważ jego sytuacja jest na tyle dobra, że będzie w stanie je ponieść. Dlatego na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk zasądzono od P. U. na rzecz Skarbu Państwa:

a) tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 70 zł obejmującą:

- opłatę przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych – 30 zł,

- ryczałt za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./),

b) tytułem opłaty od wymierzonej kary pozbawienia wolności kwotę 300 złotych, którą ustalono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023, poz. 123).

7.  Podpis