Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 185/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

K. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 278 § 1 k.k., kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W ocenie sądu oskarżony K. S. swoim zachowaniem dokonanym w okresie od kwietnia 2022 roku do 25 maja 2022 roku wypełnił wszystkie znamiona kradzieży, dokonując z terenu posesji przy ul. (...) w B. zaboru w celu przywłaszczenia czterech felg aluminiowych wraz z oponami o wartości 3600 złotych.

Czynność sprawcza K. S. polegała na zaborze mienia, tj. wyjęciu cudzych rzeczy ruchomych spod władania właściciela P. S. i przejęciu ich we własne władztwo. Oskarżony nadto dokonał zaboru w celu przywłaszczenia, bowiem następnie postąpił z nienależącymi do niego rzeczami jak właściciel. Wartość skradzionego mienia wyniosła zaś kwotę ponad 500 złotych, co uzasadniało odpowiedzialność oskarżonego za przestępstwo.

Sąd przyjął również, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. recydywy podstawowej. Zgodnie z art. 64 § 1 k.k. taka sytuacja zachodzi, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze co najmniej 6 miesięcy orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne. Oskarżony odbywał bowiem łączną karę pozbawienia wolności z wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 09 maja 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K 141/18 w rozmiarze 1 roku i 4 miesięcy (którą odbył w całości, opuszczając zakład karny 28 sierpnia 2018 roku). Na powyższą karę łączną składały się skazania jednostkowe za umyślne przestępstwa podobne z wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 02 lutego 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1176/16 (kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz kara 1 roku pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.) oraz wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 14 lipca 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 290/7, tj. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Następnie w okresie od 06 lutego 2019 roku do 15 listopada 2020 roku K. S. odbywał również karę pozbawienia wolności orzeczoną w wymiarze 2 lat wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 17 grudnia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K 1075 za przestępstwo z art. 160 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k.

W świetle art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości sądu, iż przypisany oskarżonemu czyn jest przestępstwem podobnym do opisywanych powyżej przestępstw. Wszystkie te przestępstwa zostały bowiem umieszczone przez ustawodawcę w jednym rozdziale XXXV Kodeksu karnego, są czynami zabronionymi wymierzonymi przeciwko mieniu i chronią to samo dobro prawne w postaci prawa własności i posiadania rzeczy.

Tym samym uzasadnionym było zakwalifikowanie zachowania oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. S.

1.

1.

Sąd na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę jednego roku pozbawienia wolności.

Zgromadzony w postępowaniu materiał dowodowy nie dał podstaw do kwestionowania zdolności rozpoznania przez oskarżonego znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W świetle opinii (...) K. S. cierpi na (...), jednak zaburzenia te nie są na tyle głębokie, by stanowić istotną i trwałą przeszkodę w ocenie przez opiniowanego sytuacji czy rozumieniu norm społecznych, w tym konsekwencji wprawienia się w stan odurzenia alkoholem i dopalaczami. Oskarżony w chwili popełnienia przypisanego mu czynu miał ograniczoną, ale nie w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem z powodu pozostawania pod wpływem alkoholu.

Oskarżony działał więc świadomie, z pełną premedytacją; dopuścił się popełnienia przypisanego mu czynu w zamiarze bezpośrednim, nie bacząc na konsekwencje swojego zachowania. Sąd zaś nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu sąd uznał za umiarkowany, mając na względzie nie tylko przeciętną wartość skradzionego mienia, ale również typowy sposób działania sprawcy w przypadku przestępstwa kradzieży, niewykraczający w żadnej mierze poza charakterystykę znamion określonych w art. 278 § 1 k.k.

Nie bez znaczenia dla wymiaru kary pozostawał natomiast fakt, że oskarżony swoim zachowaniem naruszył podstawowe normy społeczne, po raz kolejny dopuszczając się przestępstwa przeciwko mieniu, mimo że odbywał on już karę pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwa podobne.

Jako okoliczności obciążające sąd przyjął zatem uprzednią, wielokrotną karalność sprawcy, który nadto dopuścił się popełnienia czynu w warunkach recydywy podstawowej. Na korzyść K. S. wpływało z kolei przyznanie się w swych wyjaśnieniach do winy i popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, kierując się zarazem dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., sąd doszedł do przekonania że wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności ma szansę wywrzeć na oskarżonym jakikolwiek wpływ. Zachowanie oskarżonego wyraźnie wskazuje na lekceważący stosunek względem prawa, który nie uległ zmianie nawet po poprzednio odbywanej przez niego karze pozbawienia wolności. Postawa oskarżonego prezentowana w toku postepowania (przyznanie się do winy) skłoniła jednak sąd do wymierzenia jako adekwatnej kary 1 roku pozbawienia wolności, czyli kary bliższej dolnej granicy zagrożenia przewidzianego normą art. 278 § 1 k.k.

K. S.

2.

1.

Przez wzgląd na to, że P. S. wskutek dokonanej przez K. S. kradzieży odniósł szkodę o wartości 3600 złotych, która nie została naprawiona choćby w części, na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 3600 złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Z uwagi na to, że wobec oskarżonego K. S. wyrokiem orzeczono wobec niego bezwzględną karę pozbawienia wolności, która uniemożliwi mu osiąganie dochodów z pracy zarobkowej, sąd uznał iż obowiązek uiszczenia kosztów sądowych w sprawie byłby dla niego zbyt uciążliwy. W konsekwencji, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił oskarżonego od ich poniesienia, w całości przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis