Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bełchatowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartosz Paszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Snopek

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie Małgorzaty Karwackiej-Barylskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2016 roku

sprawy z oskarżenia publicznego

przeciwko S. M. urodzonemu (...) w Ł. synowi C. i K. z domu S.,

oskarżonemu o to, że w dniu 25 czerwca 2016 r. w S. ul. (...) woj. (...) kierował motocyklem marki H. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 1,26 miligramów alkoholu w litrze wydychanego powietrza,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka

1.  uznaje S. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 178 a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec S. M. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od S. M. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

4.  na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od 25 czerwca 2016 roku;

5.  pobiera od S. M. kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych opłaty i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 681/16

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 roku do oskarżonego przyjechał kolega z Niemiec, który przywiózł ze sobą motocykl marki H. o pojemności 700 cm ³. S. M. wraz z kolegą spożyli znaczne ilości alkoholu. Następnego dnia oskarżony znowu spożywał alkohol. Chciał kupić przedmiotowy motocykl więc około godziny 20.20 wsiadł na niego by się przejechać. Oskarżony nie miał uprawnień do kierowania tego typu pojazdami.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 47 odw.)

W dniu 25 czerwca 2016 roku T. D. pełnił służbę. Około godziny 20.20 wyjechał radiowozem z posterunku w S.. Zauważył, że w centrum S. motocyklista jedzie „wężykiem”. Ruszył więc za nim. Kierowca motocykla przyspieszył. Po zatrzymaniu okazało się, że kierujący może być pod wpływem alkoholu. S. M. został przewieziony do PP w S. gdzie poddano go badaniom na zawartość alkoholu. Pierwsze badanie 20:24 wykazało 1,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, drugie 20:32 wykazało 1,29 mg/l. Oskarżonemu zatrzymano prawo jazdy oraz nałożono mandat za kierowanie pojazdem bez uprawnień.

(dowód: zeznania T. D. k. 48, notatka urzędowa k. 1, protokół użycia alko metr k. 2, kserokopia mandatu k. 42)

S. M. ma 37 lat, legitymuje się wykształceniem podstawowym. Ma na utrzymaniu dwójkę dzieci konkubiny. Zatrudniony ze średnim wynagrodzeniem około (...) zł miesięcznie. Nie był karany.

( Dowód: dane oskarżonego k. 47, karta karna 11-13, odpis wyroku k. 16.)

Oskarżony S. M. w toku postępowania przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił nadto, że w dniu zatrzymania wypił dwa piwa.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 47 odw.)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie daje podstawy do przyjęcia, że sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Ustalenia w tym zakresie zostały oparte przede wszystkim na wyczerpującej notatce urzędowej oraz na wynikach badań, jakim w toku kontroli drogowej poddano oskarżonego. Wiarygodność wymienionych dowodów nie nasuwa zastrzeżeń i nie kwestionował ich również S. M.. Treść w/w notatki oraz zeznań T. D. wystarczająco precyzują okoliczności popełnionego czynu, odpowiadają dokumentacji sporządzanej w podobnych sytuacjach drogowych i przystaje do stosunkowo nieskomplikowanego stanu faktycznego. Stopień nietrzeźwości oskarżonego został utrwalony przy użyciu specjalistycznych urządzeń i także nie ma powodów, by kwestionować jego odczyty, tym bardziej, że oskarżony osobiście potwierdził fakt spożycia alkoholu przed zatrzymaniem. Karta karna jak i odpis wyroku wskazują, że skazanie uległo zatarciu.

W pełnej korelacji z w/w dowodami pozostaje zatem stanowisko oskarżonego, który nie kwestionował aspektu prowadzenia motocykla, bez uprawnień, po alkoholu przyznając się zarówno do spożycia alkoholu jak i do tego, że samodzielnie prowadził pojazd. Wersja przedstawiona przez oskarżonego brzmi logicznie i wykazuje oczywistą spójność z dowodami o charakterze nieosobowym. Twierdzenia oskarżonego co do faktu prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu oceniono zatem także, jako wiarygodne.

Wobec tak przeprowadzonej oceny dowodów należało przypisać S. M. przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk. W realiach niniejszej sprawy hipoteza art. 178a § 1 k.k została wyczerpana bowiem oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości.

Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 kk przyjmując, iż zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne w kontekście cytowanego przepisu jednoznacznie wskazują, iż oskarżony prowadził samochód mając w organizmie stężenie alkoholu przekraczające próg wartości wskazany w powołanym przepisie.

Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć, bądź ograniczyć winę oskarżonego – należało zatem stwierdzić, że dopuścił się on występku bezprawnego, karygodnego i zawinionego.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez S. M. jest znaczny. Oskarżony godził w dobro o niekwestionowanej wartości społecznej, a to w bezpieczeństwo komunikacji, czyniąc to umyślnie, bez jakiejkolwiek refleksji i bez żadnych zahamowań. Obecnie po wielu śmiertelnych wypadkach spowodowanych przez nietrzeźwych kierowców zostały znacznie zaostrzone sankcje karne za jazdę pojazdem mechanicznym pod wpływem alkoholu. Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że w mediach została szeroko zakrojona akcja informacyjna na temat kar jakie grożą za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Mimo to oskarżony naruszył zasadę trzeźwości. Nabiera ona wyjątkowej wagi szczególnie w sytuacji gdy oskarżony wiedząc, że jest pod wpływem alkoholu wsiadł na ciężki, duży motocykl nie mając do tego uprawnień kategorii A. Jechał przez centrum miejscowości głównymi ulicami. Wobec tego, takie naruszenie prawa nie zasługuje na pobłażanie. Jest tak przede wszystkim dlatego, że rozmiary grożącej w takiej sytuacji szkody są poważne i zawsze należy się liczyć ze najdalej idącym następstwem w postaci tragicznego w skutkach wypadku drogowego. Nie ma także ma najmniejszych powodów, aby w czymkolwiek usprawiedliwiać motywy i pobudki jego działania, bowiem do popełnienia przestępstwa nie skłoniła go żadna uzasadniona życiowo okoliczność. Przeciwnie, był to jego świadomy wybór. Zatem równie wysoki jest stopień winy oskarżonego, bo postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa.

Przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego zaliczono uprzednią niekaralność, ustabilizowaną sytuację życiową. Z uwagi na powyższe mając na względzie prymat kar wolnościowych Sąd na podstawie art. 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w rozmiarze 150 stawek dziennych uznając, iż jest to adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Ustalając rozmiar stawki dziennej grzywny na 10 zł Sąd kierował się wysokością dochodów oskarżonego i jego sytuacją majątkową.

Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat, zaliczając na jego poczet, stosownie do art. 63 § 4 kk okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 czerwca 2016 r. W ocenie Sądu, S. M. nie wymaga dłuższego okresu wykluczenia z grona kierujących, bowiem nawet jego minimalny okres będzie wystarczająco dolegliwy z uwagi na konieczność dojazdu do pracy

Na podstawie art. 43 a § 2 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000zł, które w obecnym stanie prawnym jest obligatoryjne w przypadku skazania za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony jak i jego obrońca wnosili o warunkowe umorzenie postępowania karnego. W tym miejscu podkreślić należy, że jedną z metod walki z nietrzeźwymi kierowcami, jak również zmiany społecznej mentalności co do wysokiej szkodliwości takich czynów, jest wymierzanie surowych kar w tym głównie zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym. Natomiast w realiach przedmiotowej sprawy warunkowe umorzenie postępowania i orzeczenie zakazu prowadzenie pojazdów mechanicznych na okres jednego roku byłoby sankcją zbyt łagodną, nieodpowiadającą społecznej szkodliwości czynu. Sąd dostrzega oczywiście, że miejscowość S. nie ma o godzinie 20:20 dużego natężenia ruchu drogowego, ale pamiętać należy, że jest to miejscowość o charakterze wiejskim gdzie wielu pieszych czy rowerzystów porusza się po drogach. Zatem oskarżony prowadząc pojazd w godzinach wieczornych stworzył zagrożenie potrącenia pieszego czy rowerzysty. Nie można też wykluczyć zagrożenia zderzenia z innym pojazdem. Można byłoby rozważać warunkowe umorzenie postępowania i ograniczenie środka karnego gdyby o stan nietrzeźwości oscylował w dolnych granicach ustanowionych przez kodeks karny. Natomiast oskarżony wsiadł w stanie nietrzeźwości na motocykl bez jakiegoś uzasadnionego powodu, nie mając uprawnień do prowadzenia tego typu pojazdów. Stężenie alkoholu było natomiast znacznie wyższe niż dopuszczalne. Zdaniem Sądu Rejonowego warunkowe umorzenie postępowania i ograniczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym w przypadku nietrzeźwych kierowców zamiast korygować ich osobowość, realnie wyłączać z ruchu drogowego, utwierdziłoby ich w przekonaniu o bezkarności, celowości oraz realnej możliwości uniknięcia odpowiedzialności, a więc utrwalałoby ich aspołeczne cechy, zamiast je eliminować. Dlatego premiowanie takiego sprawcy warunkowym umorzeniem postępowania i ograniczeniem zakazu prowadzenia byłoby niezgodne z zasadami wymiaru kary, a nadto nie spełniłoby celów w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego opłatę i koszty sądowe uznając, ze ich uiszczenie nie będzie nadmiernie uciążliwe. Na koszty sądowe złożyły się wydatki związane z uzyskaniem karty karnej i ryczałtu za doręczenia zaś opłatę wymierzono zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272) w wysokości odpowiadającej 10 % wymierzonej grzywny.